تاثیر آموزش الکترونیکی بر روابط استاد و دانشجو (مورد مطالعه: موسسه آموزش عالی فارابی)

استفاده روز افزون از فناوری اطلاعات و ارتباطات و جهانی شدن منجر به تغییر در جامعه شده است که در این میان آموزش الکترونیکی یکی از پر کاربردترین اصطلاحاتی است که همراه با این تغییرات وارد حوزه آموزشی شده است. آموزش در اساسی ترین مفهوم خود به عنوان تعامل بین یادگیرنده ، استاد و محتوی تعریف شده است و این تعامل بین استاد و دانشجو فقط محدود به آموزش حضوری نیست و در آموزش های از راه دور نیز مطرح است. یادگیری زمانی اتفاق می افتد که فعالیت های یاددهی - یادگیری در یک شرایط تعاملی بین شرکت کنندگان در محیط های یادگیری و مجموعه ابزار و امکانات آن صورت پذیرد و تعامل زمانی اتفاق می افتد که اشیاء و وقایع به صورت متقابل یکدیگر را تحت تاثیر قرار دهند . جامعه ی آماری این پژوهش دانشجویان و اساتید موسسه آموزش عالی فارابی بودند (مجموعا ۳۶۵ نفر) . داده های مورد نیاز توسط پرسشنامه ای پژوهشگرساز از بین ۱۹۸ نفر (حجم نمونه ی نهایی محاسبه شد بر اساس فرمول کوکران) که به صورت تصادفی طبقه ایانتخاب شدند، جمع آوری شد. آزمون اسپیرمن به عنوان ابزار اصلی تحلیل آماری مورد استفاده قرار گرفت تا تاثیر آموزش الکترونیکی و مولفه های آن بر ارتباط بین استاد و دانشجو به دقت اندازه گیری و تحلیل شود. نتایج بررسی نشان داد از بین متغیرهای آموزش الکترونیکی: مهارت های فنی و ابزاری ، کمیت و کیفیت ارتباطی و انگیزه و نگرش نسبت به آموزش مجازی رابطه ی معنادار ،مثبت و متوسط ی با تعامل بین استاد و دانشجو (پایبندی به موازین آموزشی و حفظ ارزش های اخلاقی) دارند و بررسی های انجام شده نیاز به تجزیه و تحلیل بر روی نمونه گسترده تری از موسسات یا دانشگاه های مختلف کشور را به جهت تعمیم نتایج فوق نشان می دهد .

کلیدواژه ها:

آموزش الکترونیکی ، روابط استاد و دانشجو ، ارتباط و تعامل ، یادگیری ، موسسه فارابی