اندیشه سیاسی حزب التحریر
محل انتشار: فصلنامه پژوهش های تاریخی، دوره: 2، شماره: 3
سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 361
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JHRU-2-3_004
تاریخ نمایه سازی: 11 آذر 1400
چکیده مقاله:
اوضاع سیاسی- اجتماعی جهان اسلام، به ویژه خاورمیانه، در نیمه سده بیستم شرایطی را به وجود آورد تا جنبشی به نام حزب التحریر (حزب آزادی بخش) در آن شکل بگیرد. این حزب در سال ۱۹۵۲م در شهر قدس به رهبری شیخ تقی الدین النبهانی، که از زمره دانش آموختگان الازهر بود، وارد صحنه مبارزات اسلامی در راه بیداری امت اسلامی گردید. آن گونه که از نام آن برمی آید حزب درصدد است تا با فراهم کردن شرایط و زمینه ها، جوامع اسلامی را از قیود دیربنیادی که امت اسلامی را از پیشرفت و کمال بازداشته است رها کند. از جمله آن موانع، نبود قدرت اندیشه در نزد مسلمانان است. اندیشه سیاسی حزب التحریر بر محور تشکیل دولت اسلامی قرار دارد که با عنوان خلافت از آن نام می برند و به تبع آن، رئیس دولت اسلامی را نیز خلیفه می نامند که به اداره امور خلافت (دولت اسلامی) می پردازد. در این نوشتار تلاش می شود عمل و اندیشه سیاسی حزب التحریر به استناد مکتوبات و منشورات موجود بررسی و ارزیابی گردد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حسن حضرتی
استادیار تاریخ دانشگاه تهران
عبدالواحد قادری
دانشجوی دکتری تاریخ اسلام دانشگاه تربیت مدرس تهران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :