سیمای اپیدمیولوژیک مرگ و میر کودکان در جمعیت تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال ۱۳۹۱

زمینه و هدف: یکی از شاخص های مهم توسعه و سلامت در کشورها، میزان مرگ و میر کودکان زیر ۵ سال می باشد. بنابراین ترسیم دقیق چهره مرگ و میر کودکان در جامعه، به منظور شناسایی علل بروز و یا عوامل قابل اجتناب جهت طراحی مداخلات و جلوگیری از مرگ های مشابه، از جمله مهم ترین راهکارها برای کاهش این میزان است. پژوهش حاضر با هدف بررسی مرگ و میر کودکان ۱ تا ۵۹ ماهه در منطقه تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال ۱۳۹۱ انجام شد. روش بررسی: این پژوهش از نوع مقطعی و توصیفی بود. در این مطالعه کلیه مرگ های کودکان ۱ تا ۵۹ ماهه در محدوده تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال ۱۳۹۱ که از فرم اطلاعات اولیه و پرسشنامه های استاندارد اداره سلامت کودکان وزارت بهداشت استخراج شده بود، مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: تعداد مرگ و میر کودکان ۱ تا ۵۹ ماهه ۳۸۳ مورد بوده است که بیشترین فراوانی (۸/۵۷%) در محدوده سنی ۱ تا ۱۲ ماه مشاهده شد. بیش از نیمی از کودکان فوت شده پسر بودند (۵/۵۲%). بیشترین علل فوت کودکان به ترتیب مربوط به ناهنجاری های مادرزادی و کروموزومی (۵/۱۷%)، حوادث و سوانح (۴/۱۵%) و سرطان ها (۲/۱۱%) گزارش شد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، طراحی مداخلاتی از قبیل مشاوره ژنتیک در زوجین پر خطر، آموزش والدین و کودکان در خصوص پیشگیری از سوانح و حوادث و آگاهی همگانی در مورد علائم هشدار دهنده سرطان ها و بیماری های سیستم تنفسی به منظور کاهش مرگ و میر کودکان ضروری می باشد.

کلیدواژه ها:

Child ، Chromosomal abnormalities ، Epidemiologic study ، Injuries ، Mortality ، مطالعه اپیدمیولوژیک ، کودک ، مرگ و میر ، ناهنجاری های کروموزومی ، سوانح