بررسی هدایت هیدرولیکی و ضریب قابلیت انتقال آب با استفاده از مقاومت ویژه الکتریکی و آزمایش پمپاژ در دشت پیرانشهر

تعیین ضرایب هیدرودینامیک آبخوان ها، از ?جمله، هدایت?هیدرولیکی و ضریب قابلیت انتقال آب،?در مطالعات هیدروژئولوژی بسیار حائز اهمیت است. تاکنون مطالعات زیادی در زمینه تعیین ضرایب هیدرودینامیک آبخوان ها با استفاده داده های ژئوفیزیک مقاومت ?ویژه و به کمک روابط تجربی?انجام شده?است.?از جمله مزایای این روش در مقایسه با روش آزمون های پمپاژ، صرفه جویی در هزینه و زمان و در نتیجه برآورد ضرایب هیدرودینامیکی در تعداد نقاط بیشتری از سطح آبخوان می باشد. در این پژوهش علاوه بر معرفی و کاربرد روش مذکور بر داده های مقاومت ویژه آبخوان، ضرایب هدایت هیدرولیکی و قابلیت انتقال آب آبخوان آبرفتی قسمت غربی دشت پیرانشهر واقع در استان آذربایجان غربی محاسبه شد.?در این پژوهش، مقادیر هدایت?هیدرولیکی و ضریب قابلیت انتقال آب آبخوان با استفاده از داده های مقاومت?ویژه به ترتیب (m/day)۲۳ و (m۲/day)۳۲۰۰ برآورد شد.?از روی داده های آزمون پمپاژ نیز ضریب هدایت?هیدرولیکی (m/day)۸/۳۷ و ضریب قابلیت انتقال آب ?(m۲/day)۲۹۸۰ محاسبه شد.?نزدیک بودن مقادیر به دست آمده با نتایج حاصل از کاربرد دو روش مذکور نشان می?دهد که روش مقاومت?ویژه الکتریکی می تواند، روش مناسبی برای تخمین و ارزیابی ضرایب هیدرودینامیک آبخوان ها باشد.?لزوم اطلاع دقیق از ابعاد ذرات آبخوان،?ضریب سیمان شدگی و ضریب پیچاپیچی رسوبات و ثابت نبودن این مقادیر در مناطق مختلف سطح آبخوان، از چمله محدودیت های این روش است.

کلیدواژه ها:

آزمون پمپاژ ، ضریب قابلیت انتقال آب ، مقاومت ویژه الکتریکی ، آبخوان ، دشت پیرانشهر ، هدایت?هیدرولیکی