دیدگاه مردان معلول نسبت به فرزندآوری و بررسی متغیرهای مربوطه

در تحقیق حاضر، نگرش مردان معلول به فرزند آوری مورد بررسی قرار گرفت و روابط بین متغیرهایی از قبیل مشخصه های فرهنگی - اجتماعی و اقتصادی بررسی شد. با توجه به کاهش باروری در ایران و این واقعیت که معلولیت محدودیت نیست و بخش انکارناپذیری از جامعه محسوب می شوند، انجام بررسی های زمینه ای در بسترهای گوناگون اجتماعی فرهنگی می تواند نتایج ارزشمندی برای سیاست گذاری های جمعیتی و توانبخشی در مقیاس ملی و منطقه ای به دست دهد. رفتارهای باروری مردان معلول بیش از آنکه تابع سیاست گذاری ها باشد، از زمینه های اقتصادی - اجتماعی، فرهنگی و جمعیتی جامعه تاثیر می پذیرد؛ تغییرات باروری در طول سه دهه گذشته در ایران گواه این ادعا است. با توجه به این تغییرات، به نظر می رسد تغییر در نگرش باروری زنان باعث کاهش باروری کل شده است. به بیانی دیگر، باروری کل مردان معلول انعکاسی از نگرش باروری آنان می باشد. بنابراین، کاهش هر چه بیشتر در نگرش باروری مردان می تواند باروری کل را کاهش دهد. نگرش مردان معلول نسبت به فرزندآوری با توجه به در آمد، ثروت خانواده و مشاغل مختلف، یکسان نمی باشد.

کلیدواژه ها:

مردان معلول ، فرزندآوری ، آسایشگاه کهریزک