تاثیر روش غذادهی اتوماتیک و دستی بر شاخص های رشد و بازماندگی میگوی پاسفید غربی (Litopenaeus vannamei)

غذا ۶۰درصد هزینه تولید میگو را در بر می گیرد .بنا براین نوع غذا و مدیریت غذادهی اهمیت زیادی دررشد میگو و کاهش هزینه های تولید دارد. غذادهی می بایست بر اساس احتیاجات غذایی و زمانی که میگو نیاز دارد انجام گیرد.تعیین تعداد نوبت های غذادهی روزانه و درصد غذادهی بستگی به گونه پرورشی،وزن ومیزان تولیدات طبیعی آب و شرایط آب وهوایی منطقه دارد. در این مطالعه شاخص های رشد و بازماندگی میگو در دو روش دستی و غذاپاش اتوماتیک با هم مقایسه شدندنتایج این تحقیق نشان داد شاخص های رشد ویژه ، روزانه ،رشد نهایی و بازماندگی میگو هایی که در روش غذادهی با غذاپاش اتوماتیک غذادهی شده بودند ، بطور معنا داری افزایش نشان داد(۰۵/۰< P) و ضریب تبدیل غذایی کاهش نشان می دهد (۰۵/۰< P). لذا بر اساس این مطالعه می توان بیان کرد ،در صورتی که غذا دهی با غذا پاش اتوماتیک، همیشه غذا در دسترس میگو ها قرار می گیرد که رشد میگوها مناسبتر و تولید اقتصادی تر است از غذا دهی دستی می باشد.

کلیدواژه ها:

غذاده اتوماتیک ، مدیریت غذادهی ، میگو