سنجش مزاج خشک و تر با استفاده از تصاویر حرارتی و طبقه بندی سلسله مراتبی

سابقه و هدف: تعیین میزان انحراف از مزاج پایه هر فرد یکی از مراحل اولیه تشخیص بیماری و صحت افراد در طب سنتی ایران است. اما این مزاج سنجی وابستگی زیادی به بیمار و پزشک دارد. هدف از این تحقیق، یافتن روش و ابزاری پایا و روا بود که تا حد امکان بتواند سنجش مزاج را از حالت ذهنی (سوبژکتیو) به حالت عینی (آبژکتیو) تبدیل کند. مواد و روش ها: این مطالعه در زمستان سال ۱۳۹۸ در سلامتکده طب سنتی بهشت، وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران (ایران، تهران) انجام شد. در این تحقیق ۳۴ داوطلب از پرسنل پس از اخذ رضایت کتبی زیر نظر یک پزشک متخصص طب ایرانی با فرم استانداردشده مجاهدی، مزاج سنجی شدند و هم زمان از محل لمس نبض، پشت دست و کل صورت با استفاده از دوربین حرارتی مدل T۲ شرکت ULIRVISION تصاویر حرارتی گرفته و مقدار دمای موضع ثبت شد. یافته ها: با استخراج دوازده ویژگی مرتبط با نحوه توزیع حرارت در ناحیه مورد نظر در تصاویر حرارتی ذکر شده، یک الگوریتم مبتنی بر الگوریتم ژنتیک و طبقه بندی کننده Adaboost طراحی شد و مشاهده شد که هفت ویژگی از این ویژگی ها بیشترین تاثیر را در طبقه بندی دارند و صحت ۸۵/۶ درصد و حساسیت ۶۶/۷ درصد و ویژگی ۹۱/۷ درصد به دست آمد. نتیجه گیری: در این مقاله نشان داده شد که تصویربرداری حرارتی تطابق معنی داری با فرم استانداردشده دارد و می تواند به عنوان ابزاری پایا برای ارزیابی مزاج خشک/ تر مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

Persian Medicine ، Mizaj ، Temperament ، Thermography ، طب ایرانی ، مزاج ، تصویربرداری حرارتی