تاثیر توجه متمرکز و تقسیم شده بر حافظه کلامی و عملی دانش آموزان نارساخوان و عادی

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه فرآیندهای توجه دانش آموزان نارساخوان و عادی بر پایه دومحور توجه متمرکز (focused) و توجه تقسیم شده  (divided)و بررسی تاثیر این شرایط بر کارکرد آنها در تکالیف حافظه عملی و کلامی (verbal) است. اساس این پژوهش، مدل کرمی نوری و همکاران (۱۹۹۴) است؛ با این تفاوت که مدل ذکر شده، روی افراد عادی انجام شده است. در این پژوهش ۵۶ دانش آموز (دختر و پسر) نارساخوان و عادی پایه چهارم شرکت داشتند. به منظور انتخاب گروه نمونه، از دو روش نمونه گیری چند مرحله ای و قضاوتی یا هدفمند استفاده شده است. ابزارهای مورد استفاده عبارت اند: تکالیف اولیه (کلامی و عملی)، تکالیف ثانویه، آزمون هوش ریون، آزمون آناگرام، آزمون یادآوری آزاد و آزمون یادآوری یا سرنخ. طرح پژوهش از نوع طرح پس آزمودنی با دو گروه مستقل (نارساخوان و عادی) می باشد. نتایج نشان داد که رمزگردانی عملی موثرتر از رمزگزدانی کلامی است و به یادآوری بهتری نیز می انجامد. همچنین توجه متمرکز به بهبود عملکرد حافظه منجر می شودو تاثیر آن بر رمزگردانی عملی بیشتر از رمزگردانی کلامی است و اراده سرنخ می تواند با تسهیل بازیابی، یادآوری اطلاعات در کودکان نارساخوان را بهبود بخشد. به ویژه در هر گروه استفاده از سرنخ اسم در تکالیف یادآوری همراه با رمزگردانی عملی، بر سرنخ فعل ارجح بود و شرایط توجه متمرکز بهتری را دربر داشت.

کلیدواژه ها:

نارساخوان حافظه ، اطلاعات ، رمزگردانی ، توجه متمرکز ، سرنخ ، دانش آموزان نارساخوان ، تکالیف ، توجه متمرکز و تقسیم شده