بررسی اثرات مصرف عصاره خارخاسک و کروسین پس از یک جلسه فعالیت ورزشی وامانده ساز بر مالون دی آلدئید (MDA) در بافت قلب موش های صحرایی نر سالمند

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 373

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SPORTIAU05_004

تاریخ نمایه سازی: 3 دی 1400

چکیده مقاله:

هدف از این مطالعه بررسی اثرات مصرف عصاره خارخاسک و کروسین پس از یک جلسه فعالیت ورزشی وامانده ساز بر مالون دی آلدئید (MDA) در بافت قلب موش های صحرایی ر سالمند بود. در این مطالعه از موش های نر سالمند نژاد ویستار و میانگین وزنی ۳۰۰ گرم با محدوده سنی ۱۴ تا ۱۸ ماه بعنوان جامعه آماری استفاده شد. تعداد ۵۶ سر موش بعنوان نمونه آماری انتخاب و بصورت تصادفی به ۷ گروه ۸ تایی شامل کنترل، تمرین وامانده ساز، تمرین + کروسین دوز ۵۰ میلیگرم، تمرین + کروسین دوز ۱۰۰ میلیگرم، تمرین + خارخاسک دوز ۱۰۰ میلیگرم، تمرین + خارخاسک دوز ۲۰۰ میلیگرم، تمرین + خارخاسک دوز ۴۰۰ میلیگرم تقسیم شدند. موش ها کروسین و خارخاسک را به صورت حل شده در نرمال سالین از طریق تزریق درون صفاتی دریافت نمودند. تمرین وامانده ساز یک جلسه انجام شد. بدین صورت که در ابتدا موش های صحرایی به مدت ۵ دقیقه با سرعت ۸m/min به گرم کردن پرداختند. در ادامه به ازای هر سه دقیقه دو متر بر دقیقه به سرعت نوار گردان افزوده می شد تا سرعت نوار گردان به ۱۸ متر بر دقیقه برسد. پس از آن به ازای هر دو دقیقه، سه متر بر دقیقه به سرعت نوار گردان افزوده شد. این روند ادامه داشت تا هنگامی که موش های صحرایی دیگر توان ادامه تمرین را نداشتند. بلافاصله پس از تمرین، موش ها به وسیله کتامین و زایلیزین بیهوش شدند و بافت قلب آنها توسط متخصصین برداشته شد. نتایج نشان داد بین غلظت MDA در دو گروه کنترل و تمرین وامانده ساز تفاوت معناداری وجود داشت (P<۰/۰۴) و غلظت MDA بر اثر تمرین وامانده ساز همراه با افزایش معنادار نسبت به گروه کنترل بود. همچنین غلظت MDA در گروه کنترل نسبت به گروه های تمرینی با مصرف دوزهای مختلف خارخاسک و کروسین به جز گروه تمرین و کروسین با دوز ۵۰ میلیگرم به طور معناداری کمتر بود (P<۰/۰۱). غلظت MDA در گروه های تمرینی با مصرف دوزهای مختلف خارخاسک و کروسین نسبت به گروه تمرین وامانده ساز به طور معناداری کمتر بود (P<۰/۰۲). بین گروه های تمرینی همراه با مصرف دوزهای مختلف خارخاسک تفاونی یافت نشد. همچنین بین گروه های تمرینی با مصرف کروسین با دوزهای ۱۰۰ و ۵۰ میلیگرم تفاونی یافت نشد. علاوه بر این غلظت MDA در گروه تمرین و کروسین با دوز ۱۰۰ میلیگرم نسبت به گروه تمرین و خارخاسک با دوز ۲۰۰ میلیگرم به طور معناداری کمتر بوده است (P<۰/۰۲).

نویسندگان

زهره فرح

دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، واحد لامرد، دانشگاه آزاد اسلامی، لامرد، فارس

هادی قائدی

استادیار گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد لامرد، دانشگاه آزاد اسلامی، لامرد، فارس

علی حسینی

دانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، فارس