تاثیر آموزش شادکامی به شیوه شناختی رفتاری فوردایس بر سلامت روان و میزان شادی دانشجویان

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر بخشی آموزش شادکامی بر سلامت روان و میزان شادمانی دانشجویان بود. روش کار: در این پژوهش از روش نیمه آزمایشی و از طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد، ابتدا به ۵۰۰ نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد پرسشنامه GHQ-۲۸ داده شد. سپس از بین دانشجویانی که از سلامت روان پایین برخوردار بودند ۷۰ نفر به شیوه تصادفی انتخاب شدند و به روش تصادفی به دو گروه (۳۰ نفری با توجه به ریزش نمونه) آزمایش و گواه تقسیم شدند. سپس به هر دو گروه پرسشنامه شادکامی آکسفورد نیز داده شد و مورد پیش آزمون قرار گرفتند. برای گروه آزمایش، ۸ جلسه ۱۲۰ دقیقه ای آموزش شادکامی به شیوه شناختی رفتاری فوردایس برگزار شد و گروه گواه به شرایط عادی زندگی خود ادامه داد. پس از اجرای جلسات آموزشی مجددا هر دو گروه با دو پرسشنامه فوق الذکر مورد سنجش قرار گرفتند. و به منظور پایداری اثر آموزش سه ماه بعد هر دو گروه مورد پیگیری قرار گرفتند، داده های بدست آمده از طریق (تحلیل واریانس با اندازه های مکرر) تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: نتایج نشان داد آموزش شادکامی به شیوه شناختی رفتاری فوردایس موجب افزایش سلامت روان، و شادکامی دانشجویان شده است (۰۵/۰ )، این نتایج در مرحله پیگیری نیز برقرار بود، ولی آموزش شادکامی در افزایش سلامت روان، و شادی دانشجویان دختر و پسر تفاوت معناداری نشان نداد و تاثیر آموزش شادکامی به عنوان متغیر مستقل بر متغیرهای وابسته با توجه عامل جنسیت معنادار نبود. نتیجه گیری: آموزش شادکامی بر سلامت روان و میزان شادمانی دانشجویان موثر بود.  

کلیدواژه ها:

Happiness Training based on Cognitive-Behavioral Technique ، Happiness ، شادکامی ، شناختی رفتاری سلامت روان ، شادی