مشاوره گروهی با استفاده از تکنیک های گشتالتی بر روحیه و احساس تنهایی سالمندان ساکن آسایشگاه

مقدمه: با توجه به رشد جامعه سالمندی و شیوع مشکلات روانشناختی در سالمندان آسایشگاهی، توجه به روش های روان درمانی ضروری است. هدف این مطالعه تعیین اثربخشی گشتالت درمانی به شیوه گروهی بر احساس تنهایی و روحیه سالمندان ساکن آسایشگاه است. روش کار: طرح پژوهشی حاضر از نوع نیمه آزمایشی با پس آزمون- پیش آزمون و گروه کنترل است. جامعه آماری شامل زنان سالمند ساکن آسایشگاه شهر تهران بود. با استفاده از چک لیست ملاک های ورود و خروج و اجرای آزمون کوتاه شناختی و با روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۲۸ نفر از سالمندان ساکن آسایشگاه کهریزیک انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. اما در ادامه، تحقیق با پدیده افت و ریزش آزمودنی ها مواجه شد که نهایتا حجم نمونه در این پژوهش به ۲۰ نفر و در هر گروه به ۱۰ نفر تقلیل یافت. مقیاس احساس تنهایی و سنجش روحیه فیلادلفیا (Philadelphia Geriatric Center Morale Scale PGC) برای دو گروه اجرا شد. جلسات گشتالت درمانی برای گروه مداخله به صورت هفتگی در ده جلسه ۹۰ دقیقه ای و در ۶ هفته برگزار گردید. پس از جمع آوری داده های پس آزمون، تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره انجام شد. یافته ها: نتایج بدست آمده از مقایسه میانگین نمرات پس آزمون پرسشنامه های روحیه و احساس تنهایی در دو گروه با کنترل کردن اثر پیش آزمون حاکی از این است که پس از شرکت در جلسات مشاوره گروهی با استفاده از تکنیک های گشتالتی، نمره کلی روحیه و احساس تنهایی سالمندانی که در گروه آزمایش شرکت داشتند، به ترتیب (۰۰۰۵/۰ > P، ۴۷۹/۱۳۵ = (۱۵، ۱)F) و (۰۰۰۵/۰ > P، ۸۵/۶۵ = (۱۴، ۱)F). با آنهایی که در گروه کنترل جایگزین بودند، تفاوت معناداری داشته است. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که مشاوره گروهی با استفاده از تکنیک های گشتالتی باعث کاهش احساس تنهایی و بهبود روحیه سالمندان ساکن آسایشگاه می گردد. استفاده از این روش درمانی با هدف اجرای بهبود وضعیت روانشناختی سالمندان، توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

Gestalt Therapy ، Loneliness ، Mood ، Elderly ، گشتالت درمانی ، احساس تنهایی ، روحیه ، سالمندان آسایشگاهی