بررسی تاثیر آموزش بر مدیریت قندخون کودکان مبتلا به دیابت

مقدمه: آموزش کافی و کنترل متابولیکی مطلوب می توانند پیامد بالینی کودکان دیابتی را بهبود بخشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش بر مدیریت قندخون کودکان سنین ۱۰ تا ۱۴ ساله مبتلا به دیابت مراجعه کننده به مرکز تحقیقات دیابت شهر همدان در سال ۱۳۹۲، انجام گرفت. روش: در این مطالعه شبه تجربی تک گروهی پیش آزمون- پس آزمون با روش نمونه گیری تصادفی، ۴۰ کودک به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. جهت توانمندسازی کودک در مدیریت قندخون، ۴ جلسه آموزش گروهی ۳۰ تا ۴۵ دقیقه ای برگزار شد و سپس کتابچه آموزشی در اختیار آنان قرار داده شد. ابزارهای گردآوری داده ها شامل برگه ثبت مقادیر گلوکز خون و پرسشنامه رفتارهای مدیریتی کودک دیابتی بود. آلفای کرونباخ ۷۴/۰-۹۳/۰ نمایانگر پایایی مناسب حیطه های پرسشنامه بود. داده ها با نرم افزار SPSS v.۱۹ و آمار توصیفی و آزمون های تی زوج و ضریب پیرسون در سطح اطمینان ۹۵% تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین نمرات رفتارهای مدیریتی کودک در چهار حیطه اندازه گیری قندخون (۰۰۱/۰>p، ۴۴/۷=t)، اصول انسولین درمانی (۰۰۱/۰>p، ۴۳/۷=t)، رژیم غذایی (۰۰۱/۰>p، ۷۲/۹=t) و انجام فعالیت های بدنی (۰۰۱/۰>p، ۱۸/۱۲=t) قبل و بعد از آموزش، میانگین قندخون ثبت شده در طول یک هفته (۰۰۱/۰>p، ۹۷/۳-=t) قبل و بعد از آموزش و همچنین هموگلوبین گلیکوزیله قبل و سه ماه بعد از آموزش (۰۰۱/۰>p، ۲۳/۵-=t) تفاوت معناداری آماری داشتند. نتیجه گیری: آموزش مدون و ارتقاء توانمندسازی کودک دیابتی ۱۴-۱۰ ساله در اندازه گیری قندخون، رعایت اصول انسولین درمانی، رعایت رژیم غذایی و انجام فعالیت های بدنی موجب کاهش میانگین قندخون و هموگلوبین گلیکوزیله کودک شد. بنابراین آموزش مدون و درگیر نمودن کودک دیابتی در امر مراقبت و درمان سبب بهبود مدیریت قندخون می شود.

کلیدواژه ها:

Education ، children ، type ۱ diabetes ، management ، blood glucose monitoring ، آموزش ، کودکان ، دیابت نوع یک ، مدیریت ، کنترل قندخون