اثربخشی برنامه آموزشی توانبخشی قلبی بر عوامل خطر بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر

مقدمه: برنامه های توانبخشی در بیماریهای عروق کرونر با هدف پیشگیری از وقوع مجدد آن در افراد مبتلا مورد استفاده قرار میگیرد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر برنامه آموزشی توانبخشی قلبی برعوامل خطر بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر انجام شد. روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی ۷۰ بیمار مبتلا به بیماری عروق کرونر بستری در بخشهای مراقبت ویژه قلبی بیمارستان علی ابن ابیطالب (ع) زاهدان به صورت در دسترس و بر اساس معیارهای ورود انتخاب و سپس به دو گروه مداخله و کنترل توسط قرعه کشی به صورت تصادفی تخصیص یافتند. مداخله شامل برنامه ۱۲ هفته ای آموزشی و ورزشی بود. برنامه ورزشی شامل جلسات پیاده روی در منزل حداقل سه بار در هفته بود. ابزار مطالعه شامل فرم مشخصات جمعیت شناختی و ثبت میزان قند خون، فشارخون، لیپوپروتئین با غلظت بالا و لیپوپروتئین با غلظت پایین بود. آنالیز داده ها با آزمونهای تی مستقل، آزمون تی زوجی و کای دو در نرم افزار SPSS ۲۱ انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که عوامل خطر اندازه گیری شده بعد از مداخله درگروه مداخله نسبت به گروه کنترل تفاوت آماری معناداری داشتند که این تفاوت در مورد میانگین لیپوپروتئین با غلظت بالا افزایش و در مورد قند خون ناشتا، لیپوپروتئین با غلظت پایین، فشارخون سیستولیک و دیاستولیک کاهش داشت. نتیجه گیری: برنامه آموزشی توانبخشی باعث کاهش فشارخون سیستولیک و دیاستولیک، قند خون ناشتا و لیپوپروتئین با غلظت کم درگروه مداخله شده بود. از طرفی باعث افزایش لیپوپروتئین با غلظت بالا شده بود. بنابراین تعدیل عوامل خطر در بیمارانی که برنامه آموزشی توانبخشی قلبی را دریافت کرده بودند مشهود است. گنجاندن این قبیل مداخلات که منجر به کاهش عوامل خطر قابل تعدیل و متعاقبا کاهش عوارض بیماری و هزینه های فردی و اجتماعی میگردد، توصیه میشود.

کلیدواژه ها:

Cardiac Rehabilitation Program ، Coronary Artery Disease ، Risk Factors ، برنامه توانبخشی قلبی ، بیماری عروق کرونر ، عوامل خطر