بهینه سازی ایرفویل SD۷۰۰۳ با استفاده از الگوریتم ژنتیک در رینولدز پایین و ماموریت مشابه ایرفویل Ishii برای شرایط اتمسفر مریخ

در این پژوهش برای دستیابی به ایرفویلی با عملکرد نزدیک به ایرفویل ishii ایرفویل SD ۷۰۰۳ به عنوان ایرفویل اولیه انتخاب شده است و با استفاده متد گسسته سازی PARSEC، مورد بررسی قرار می گیرد و با استفاده از الگوریتم فرا ابتکاری ژنتیک، بهینه سازی شده و سپس نتایج حاصل از آن، توسط مدل توربولانسی اسپالارت-الماراس Spalart-Allmaras مورد ارزیابی و مقایسه با ایرفویل اولیه و هدف قرار می گیرد. شبیه سازی جریان دو بعدی بر روی ایرفویل Ishii,SD ۷۰۰۳ با استفاده از مدل توربولانسی S-A انجام می شود و این شبیه سازی در جریان با رینولولدز ۲۶۰۰۰ انجام میگیرد و نهایتا خصوصیات آیرودینامیکی ایرفویل بهینه شده با دو ایرفویل دیگر مورد مقایسه قرارمی گیرد. درنتایج حاصل بهطور میانگین بهبود ۱۱.۴۸ درصدی در ضریب برآ و ۶.۶۳ % درصدی در عملکرد آیرودینامیکی ایرفویل بهینه شده نسبت به ایرفویل SD ۷۰۰۳ نشان داده می شود و در مدل های دوبعدی S-A,RANS مقدار جزئی پدیده غیرخطی بودن و واماندگی مشاهده شده است و پیش بینی مناسبی از نقاط جدایش نشان داده می شود

کلیدواژه ها:

بهینه سازی ، الگوریتم ژنتیک ، مریخ ، آیردینامیک