خاستگاه کانسار اسکارن آهن دوروجین (شمال خاور اصفهان): شواهد کانی شناسی و میانبارهای سیال

گرانیتوئید دوروجین در شمال خاوری اصفهان، در بخش میانی پهنه ارومیه-دختر و در میان مجموعه آتشفشانی-رسوبی قرار گرفته است. کانسار آهن دوروجین، یکی از چند کانساری است که توده درونی دوروجین در سنگ های دربرگیرنده اش بطور پراکنده، پدید آورده است. طبق شواهد میکروسکوپی، مجموعه کانی های ولاستونیت، گارنت، پیروکسن (دیوپسید)، آمفیبول، اپیدوت، فلدسپار، کلسیت و کوارتز، کانسار دوروجین به رده اسکارن های کلسیم دار منسوب می شود که در دو مرحله پیشرونده و پسرونده شکل گرفتهاند. برپایه داده های تجزیه ریزکاوالکترونی، برخی گارنت ها در مرکز، آندرادیت (An۹۲-۹۷Gr۱-۵) و در حاشیه، گراندیت (An۵۳-۶۶Gr۳۰-۴۱Sp۲-۴) هستند. در ابتدا میان بارهای سیال آندرادیت با دمای ۳۶۹ تا ۴۴۴ درجه سانتیگراد و شوری ۲۲/۱۱ تا ۹۶/۱۲ درصد وزنی نمک طعام از سیالات ماگمایی منتج شده اند در حالیکه با تغییر شرایط اسیدیته محیط و بازشدن سامانه اسکارنی، میان بارهای سیال گراندیت، اپیدوت و کلسیت با دمای ۲۲۱ تا ۳۰۵ درجه سانتیگراد و شوری ۴/۰ تا ۱۱/۱۰ درصد وزنی نمک طعام، با آمیختگی و رقیقشدگی آبهای اولیه ماگمایی با آبهای جوی همراه شده اند. نسبت ایزوتوپی استرانسیوم گارنت که بین ۷۰۷۶۰/۰ تا ۷۰۸۰۵/۰ تغییر میکند نقش محلولهای ماگمایی را در تشکیل گارنت آندرادیتی نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

گرانیتوئید دوروجین ، اسکارن آهن ، نسبت های ایزوتوپی Sr ، گارنت ، ارومیه-دختر