بررسی تطبیقی مولفه های نمادگرایی در رمان "زیتون الشوارع" اثر ابراهیم نصرالله و رمان "انتری که لوطیاش مرده بود" اثر صادق چوبک

نمادگرایی برای بیان مفاهیم در طی زمانها و قرون شکل گرفته و در تفکرات و رویاهای نژادهای مختلف جایگرفته است و در فراسوی مرزهای ارتباطی جای دارد. نماد، اندیشه را برمیانگیزد و انسان را به گستره ی اندیشهبدون گفتار رهنمون میکند. نمادها با عمق بخشی به اثر هنری مفاهیم والا را در قالب ملموس در اختیار مخاطبقرار میدهند. نویسندگان و هنرمندان در دو ادب عربی و فارسی نیز از این امر بهره بسیار برده اند. ابراهیم نصراللهدر آثار خود به خصوص در رمان "زیتون الشوارع" به جای طرح مستقیم مسئله اشغال فلسطین و حمله اسرائیلبه فلسطین، با تکنیک های سمبولیستی به پیامدهای این فاجعه انسانی و جوانب مختلف آن می پردازد تا از کلیشهشدن موضوع فلسطین در ادبیات داستانی جلوگیری کند. داستان "انتری که لوطیش مرده بود" اثر صادق چوبکنیز سرشار از نمادپردازی است. «لوطی جهان»، «مخمل»، «معرکه گیری»، «زنجیر»، «شاهین» و «تبردارها» نمونه هایی از نمادهایی هستند که این داستان را یکی از شاهکارهای صادق چوبک و بدون تردید یکی از بهترینقصه های کوتاه معاصر فارسی کرده است. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی به بررسی تطبیقینمادپردازی در دو رمان مذکور می پردازد که نتایج حاصله نشان دهندهی آن است که نمادهایی چون اسارت، نمادانسان های وابسته، شخصیت ها، حیوان، عناصر طبیعی، جامعه و وطن و آزادی از جمله نمادهای مشترک در ایندو رمان می باشند.

کلیدواژه ها:

نمادگرایی ، رمان معاصر ، ابراهیم نصرالله ، صادق چوبک