بررسی ضوابط آیین نامه ای مهاربندهای بهینه شده در قاب های فولادی با استفاده از الگوریتم ژنتیک

کاهش وزن سازه ها به جهت بهینه سازی و صرفه جویی اقتصادی همواره مورد توجه طراحان ساختمان و سازندگان قرار دارد. بهینه سازی در سازه های فولادی با اتصالات مفصلی می تواند در تعداد بادبندها، موقعیت آن ها و ستون های مجاور آن ها خلاصه شود. به همین خاطر در این تحقیق با استفاده از الگوریتم ژنتیک، بهینه یابی مهاربندهای سه نمونه قاب فولادی ۵، ۱۰ و ۱۵ طبقه تحت اثر تحلیل غیرخطی و با لحاظ نمودن اندرکنش خاک و سازه مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل از بهینه یابی مهاربندها پس از انتخاب گزینه های منطقی و مناسب بر اساس ضوابط آیین نامه ۲۸۰۰ با شرایط عادی طراحی بدون در نظر گرفتن الگوریتم ژنتیک، مقایسه گردیده است. نتایج حاکی از آن است که بهینه یابی با استفاده از الگوریتم ژنتیک می تواند ضوابط دستورالعمل ۲۸۰۰ را به خوبی تامین و میزان فولاد مصرفی در قاب های مذکور را از ۲۱ تا ۳۶ درصد کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

بهینه یابی قاب فولادی ، الگوریتم ژنتیک ، اندرکنش خاک و سازه ، آیین نامه ۲۸۰۰ ، تحلیل غیرخطی