پیش بینی پذیری میزان تاب آوری بر اساس هوش معنوی در دانشجویان و دین پژوهان

هدف: این پژوهش، با هدف بررسی  پیش بینی پذیری میزان تاب آوری بر اساس هوش معنوی در دانشجویان و دین پژوهان انجام شده است. روش: روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی است و جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان و دین­پژوهان حوزه علوم اسلامی شهید بهشتی دانشگاه کاشان در سال تحصیلی ۹۳-۹۲ بود که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه­ای (تعداد۲۲۸دانشجو) انتخاب شدند و به پرسش­نامه­ هوش معنوی عبدالله زاده و همکاران و مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون پاسخ دادند. یافته­ها: به منظور تحلیل داده ها از میانگین، انحراف معیار، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t مستقل استفاده شده است. یافته­های­ پژوهش نشان داد که هوش معنوی و میزان تاب­آوری دانشجویان رابطه مثبت معنی­دار دارد. از سوی دیگر بین دانشجویان دختر و پسر در هوش معنوی و میزان تاب­آوری تفاوت معنا­داری وجود ندارد. هم­چنین بین دانشجویان و دین پژوهان در هوش معنوی و میزان تاب آوری تفاوتی مشاهده نگردید.  نتیجه­گیری: نتایج نشان داد هوش معنوی می­تواند نقش موثری در میزان تاب­آوری افراد داشته باشد. پژوهش حاضر اطلاعات مهمی برای فرد، دست اندرکاران نظام آموزشی و مراکز مشاوره فراهم می­آورد تا افراد از طریق پرورش هوش معنوی در مواجه با مشکلات و تنش­های زندگی سازگاری بهتری را نشان دهند و در جهت ارتقا تاب­آوری افراد گام بردارند.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، هوش معنوی ، سازگاری ، دین پژوهان