ارزیابی قطعنامه های شورای امنیت در خصوص جنگ عراق علیه ایران و کویت

عملکرد شورای امنیت عادلانه به نظر نمی رسد و نیاز به اصلاح ساختار آن بیش از پیش احساس می شود. بر این مبنا برای ارزیابی عملکرد جامعه بین المللی، توجه به سازمان ملل و به ویژه شورای امنیت اهمیتی دو چندان می یابد تا مشخص گردد به چه میزان منطقی، بی طرفانه و موفق عمل کرده است. کم توجهی به تحلیل حقوقی جامع تمامی قطعنامه ها و شرایط تاریخی و سیاسی صدورشان در اغلب تحقیقات مرتبط مشاهده می گردد که این تحقیق درصدد بررسی و تبیین آن برآمده است. هدف، انجام پژوهشی توسعه ای در جهت نقد و تبیین عملکرد شورای امنیت و ارزیابی مزایا و محدودیت های قطعنامه ها در طول دفاع مقدس بوده که با ماهیتی توصیفی-تحلیلی و با استفاده از روش کیفی و کتابخانه ای و ابزار فیش برداری گردآوری و تحلیل شده است. نوشتار حاضر درنهایت به این نتیجه می رسد که شورا، عملکردی سیاسی و دوگانه در قبال تجاوز عراق به ایران و کویت داشته است. در هیچ یک از قطعنامه ها (در تجاوز به ایران) تمامی شرایط مدون صدور قطعنامه توسط این شورا لحاظ نگردیده و تمهیدات لازم برای اجرای کامل آن ها اندیشیده نشده بود و ۴۰ درصد قطعنامه ها نیز هیچ مزیتی برای کشورمان نداشته است. آنجا که امتیازات اندکی هم در قطعنامه ها مشاهده می گردد به علت پیروزی های ایران در میدان نبرد وشرایط سیاسی بین المللی بوده است. در واقع میان قدرت نظامی و عملکرد شورا رابطه ای مستقیم وجود داشته است.

کلیدواژه ها:

شورای امنیت ، قطعنامه ، دفاع مقدس ، حقوق بین الملل ، عملکرد دوگانه