سنگ شناسی، ژئوشیمی و جایگاه ژئودینامیکی سیل ها-دایک های گابرویی در باختر شفارود، کوه های تالش

سیل ها و دایک های تزریق شده به درون سنگ های آهکی کرتاسه پسین، در امتداد شفارود، بر پایه  ویژگی های بافتی و کانی شناسی به چهار گروه میکرو الیوین گابرو، میکروگابرو، میکروگابرو - دیوریت و دیاباز تقسیم شده اند. کانی های اصلی این سنگ ها الیوین، کلینوپیروکسن، آمفیبول و پلاژیوکلاز است. بررسی نمودارهای عنکبوتی نشان می دهد که احتمالا منشا ماگمای مافیک اولیه میکروگابروها از بخش گوشته ای با منشا سست کره ای (استنوسفری) و ویژگی OIB بوده است، اما پس از صعود و عبور از پوسته قاره ای بالایی دچار آلودگی و تغییر شده است. در نتیجه، کاهیدگی Nb و غنی شدگی عنصرهای Pb،Th ,Cs ,Rb, U دیده می شود. بررسی نمودارهای جدا کننده محیط زمین ساختی نشان می دهد که نمونه های میکروگابرو منشا سست کره ای و درون صفحه ای با ماهیت آلکالن دارند که در اثر کشش به پوسته قاره ای بالایی رسیده اند و در اثر پدیده AFC، به صورت کنونی کالکو آلکالن تغییر یافته اند. وجود آنکلاو با ترکیب هیالو آندزیت بازالتی در نمونه دیاباز به سن کرتاسه پسین و مشابهت سنگ نگاری با آذرآواری های (پیروکلاست) منطقه مورد مطالعه (توف هایی با ترکیب آندزیتی تا آندزیتی بازالتی)، به سن پالئوسن نشان می دهد که این دیابازها از سنگ های آتشفشانی منطقه جوان تر هستند.

کلیدواژه ها:

سیل ها و دایک های میکروگابرویی ، شفارود ، سست کره