برآورد توان لرزهای
گسل دهشیر با درازای حدود ۵۵۰ کیلومتر (با لحاظ پایانههای شمالی و جنوبی) در شرایطی که جمعیت ساکن با فاصله چند ده کیلومتری گسل به بیش از ۵/۳ میلیون نفر میرسد، از اهمیت خاصی برخوردار است. به دلیل نبود دادههای زمینلرزه دستگاهی و تاریخی بزرگ بر روی گسلهای جنبای اصلی در گستره ایران مرکزی، دستیابی به توان لرزهای این گسلها بر اساس بررسی کاتالوگ زمینلرزهای ناممکن مینماید. تا به امروز زمینلرزه دستگاهی با بزرگای بیش از ۷/۴mb در پیرامون
گسل دهشیر ثبت نشده است. از سوی دیگر، بررسی دادههای تاریخی نشانی از زمینلرزه تاریخی بزرگی در نزدیکی
گسل دهشیر بهدست نمیدهد. نبود نشانههای ویرانی در قلعه تاریخی مروست با قدمت دوره اسلامی (در حدود ۱۲۵۰-۷۰۰ میلادی) که در فاصله کمتر از ۱۰ کیلومتری
گسل دهشیر جای دارد نیز گواهی در تایید نبود جنبش لرزهای بزرگ تا ۱۳۰۰-۷۵۰ سال گذشته است. با این وجود، گواههای ریخت زمینساختی بسیاری از جمله جابهجایی سامانهای (systematic) آبراهههای کوچک و بزرگ، رودخانهها و بادبزنهای آبرفتی، همگی گویای جنبایی
گسل دهشیر در بازه زمانی کواترنری پایانی است. گواههای ریخت زمینساختی ارائهشده در گستره جغرافیایی مروست و هرابرجان نشان از حرکت اصلی
گسل دهشیر در بازه زمانی پلیستوسن پایانی-
هولوسن بهصورت راستالغز راستبر، به همراه مولفه فرعی شیبلغز دارد. به منظور دستیابی به
آهنگ لغزش سالانه افقی و شاقولی بر روی گسل دهشیر،
ریک (rake) حرکتی گسل دربازه زمانی مورد اشاره در ساختگاه (site) شمال مروست در حدود ۱۰ درجه و برای کرانه سمت راست رودخانه مروست با جابهجایی افقی و شاقولی به ترتیب برابر با ۱۳ و ۵/۱ متر، نزدیک به ۷ درجه لحاظ شده است. با توجه به جابهجاییهای تجمعی اندازهگیری شده در درازای پارهگسل (fault segment) مروست و در نظر گرفتن نتایج سنسنجی به روش لومینسانس نوری،
آهنگ لغزش سالانه مولفه افقی گسل در بازه زمانی مورد بررسی برابر با ۱- mmyr۳/۰±۱ و برای مولفه شاقولی در حدود ۱- mmyr۱/۰ قابل برآورد است. با توجه به شماره
آهنگ لغزش حاصل و در نظر گرفتن مقدار کمینه جابهجایی راستبر یافتشده در این پژوهش (به میزان ۲ متر در باختر دهستان هرابرجان) و در درازای پارهگسل مروست از سامانه
گسل دهشیر میتوان رخداد آخرین زمینلرزه بزرگ دیرینه را با بزرگای Mw~ ۷ به حدود ۲۰۰۰ سال گذشته نسبت داد.