بررسی ارتباط توان کاری و بار کاری ذهنی با اختلالات اسکلتی عضلانی در مشاغل صنعتی

مقدمه: بارکاری ذهنی، یک مفهوم کلی در ادبیات ارگونومی بوده که می تواند به صورت هزینه های تحمیلی به اپراتور جهت دستیابی به یک سطح معین از عملکرد تعریف شود. از طرفی خروج زودرس کارگران از محیط کار نیز بر مشکلات صنایع امروز افزوده است؛ ارتقاء توانایی کار یکی از موثرترین روش هایی است که از ناتوانی ناشی از کارجلوگیری می کند. هدف ازمطالعه حاضر، تعیین ارتباط توان کاری و بارکاری ذهنی با اختلالات اسکلتی عضلانی در کارکنان شاغل در یک صنعت فولاد می باشد. روش کار: این مطالعه به روش توصیفی-تحلیلی به صورت مقطعی در میان ۳۰۰ نفر از کارکنان شاغل در یک صنعت فولاد که در گروه های شغلی مختلف مشغول به کار بودند، انجام گرفت. .به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه NASA-TLX، پرسشنامه شاخص توانایی انجام کار  (WAI)و پرسشنامه نوردیک (Nordic) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ۲۰ و آزمون های آماری t مستقل و من-ویتنی انجام گرفت. نتایج: آزمون t مستقل نشان داد که بین میزان اختلالات اسکلتی عضلانی و توان کاری افراد رابطه معنی دار وجود دارد (۰۰۱/۰>Pvalue). همچنین آزمون من-ویتنی نشان داد که بین میزان اختلالات اسکلتی عضلانی به ترتیب با بارکاری کل (۰۲۴/۰=Pvalue)، ابعاد بارکاری میزان تلاش (۰۲۲/۰=Pvalue)، نیاز زمانی (۰۰۵/۰=Pvalue)، نامیدی (۰۰۴/۰=Pvalue)، نیاز ذهنی و نیاز فیزیکی (۰۰۱/۰>Pvalue) رابطه معنی داری وجود داشت ولی بین بعد عملکرد با شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی رابطه مستقیم وجود نداشت (۰۸۷/۰=Pvalue). نتیجه گیری: بارکاری ذهنی کارکنان بالا بود و توان کاری آنها در رنج متوسط قرار داشت. با توجه به وجود ارتباط بین بارکاری و توان کاری با اختلالات اسکلتی عضلانی، ایجاد شرایط مناسب شغلی، ارائه برنامه های آموزشی بیشتر برای کارکنان و تقویت توان کاری آنها، می تواند به پیشگیری از ابتلا به اختلالات اسکلتی عضلانی کمک شایانی کند.

کلیدواژه ها:

Work ability ، Mental workload ، Musculoskeletal disorders ، Industrial jobs ، توان کاری ، بار کاری ذهنی ، اختلالات اسکلتی عضلانی ، مشاغل صنعتی