نمودهای گوناگون سوز هجران در ادبیات غنایی (سبک عراقی)

هجران بن مایه اصلی ادب غنایی است و توصیف لحظه های فراق و وداع؛ تصویرگری اشک و آه حاصل از این جدایی، از جلوه های پرجاذبه ادب فارسی شمرده می شود. به طور کلی در ادبیات غنایی مضمون هجران به دو بخش وداعیه ها و فراق نامه ها - اعم از کوتاه و بلند - قابل تقسیم بندی است که اغلب به سه شکل عمده در اشعار، نمود پیدا می کند: گله از هجران، ستایش هجران و توصیف دوران محنت بار هجران که هر کدام مصداق های متفاوتی دارند: یار، دیار، خانواده، دوستان و ... . در این پژوهش، نمودهای گوناگون سوز هجران در دو بخش وداعیه ها و فراق نامه ها در سبک عراقی و در قالب های مختلف شعری - اعم از قصیده، مثنوی، غزل، قطعه و ... - مورد تحلیل موضوعی و محتوایی قرار می گیرند.

کلیدواژه ها:

فراق نامه ، هجران ، وداعیه ، بدرود ، ادب غنایی ، سبک عراقی