تحلیل جرم شناختی وندالیسم (مطالعه در ایران )

وندالیسم تخریب ارادی و آگاهانه اموال عمومی است . رفتاری ضد اجتماعی ناشی از احساس اجحاف و ناکامی ونمودی از عصیان علیه تبعیضات اجتماعی. وندالیسم خود رفتار است و نه نتیجه رفتار؛ عملی مرتبط با محیط که تاثیر آنچهدر سطح اجتماع وجود دارد، اعم از در برداشتههای فرهنگی، معنوی و مادی، در آن قابل کتمان نیست . وندال بدون هدفمادی تنها خشم خود را با آسیب رسانی به تاسیسات و اموال عمومی بروز میدهد؛ میتوان این پدیده کژروانه را ناقضآسایش عمومی دانست، جایی که فقدان انگیزه مادی این رفتار را از شمول جرایم علیه اموال و مالکیت خارج مینماید.وندالیسم تکرار عمل وندالیستی است، کژروی به عادت که ریشه در جامعه پذیری فرد و تبعا عوامل روانکاوانه وساختاری دارد. هدف از مقاله حاضر معرفی وندالیسم به عنوان یک آسیب اجتماعی با رویکرد جامعه شاختی سیاسی ومهمتر از آن ارائه راهکارهای عملی برای کاهش مقدار آن در سطح جامعه میباشد. لذا سوال اصلی پژوهش حاضر اینستکه چه عواملی باعث تشدید اینگونه تخریب ها در امورشهری و اموال عمومی گردیده است؟ و چه عواملی باعث کاهشاین رفتار و اعمال از حیث اجتماعی و حقوقی می گردد؟ روش جمع آوری دادهها در این پژوهش کتابخانه ای و روشپژوهش تفسیری و از نوع کیفی میباشد. محقق تالش نموده تا با ارائه تحلیل های مثبت این آسیب اجتماعی را موشکافینماید. این آسیب اجتماعی نیازمند ارائه راهکارهای گستردهای است تا در نهایت راه توسعه را با مشکل مواجه ننماید کهنگارنده در قسمت پایانی این کار را طبق پیشینه پژوهش و مبانی نظری و نظریه اندیشمندان انجام داده است و راهکارهایپیشنهادی را ارائه کرده است

کلیدواژه ها:

آسیب های اجتماعی ، آسایش عمومی وندالیسم ، اموال عمومی ، جامعه شناسی سیاسی