توان سنجی باد برای توسعه پایدار انرژی در استان همدان

بررسی جایگزینی سوخت های فسیلی با انرژی های پاک و تجدیدپذیر در جهان رو به گسترش است و  بهره برداری از این منابع انرژی پایدار، به دلیل ضرورت های زیست محیطی و تنوع بخشیدن به منابع انرژی مورد استفاده، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف از این پژوهش، تعیین پتانسیل انرژی باد و بررسی موجودیت نقاط بهینه احتمالی، جهت بهره برداری از انرژی پایدار باد با استفاده از آمار ایستگاه های سینوپتیک استان همدان است. در این تحقیق، ابتدا داده های بلندمدت سه ساعته سمت و سرعت باد، در ایستگاه های سینوپتیک استان همدان در طی دوره آماری ۵ ساله مورد ارزیابی قرار گرفت و گلباد سالانه در محل ایستگاه ها ترسیم شد. سپس توزیع های آماری مختلف برای برازش بر داده های باد مورد آزمون قرار گرفت و احتمال تجربی داده ها با استفاده از توزیع منتخب محاسبه گردید. نتایج نشان داد، در ایستگاه همدان توزیع ویبول و در ایستگاه های نوژه، نهاوند و تویسرکان توزیع گوسی معکوس بیشترین دقت را در پیش بینی احتمالات وقوع سرعت باد دارد؛ همچنین چگالی توان باد در حداکثر ارتفاع ممکن استفاده از توان باد، در ایستگاه های همدان، نوژه، نهاوند و تویسرکان به ترتیب ۲۴/۱۵، ۷/۲۱، ۸/۱۰ و ۳/۶ وات در هر مترمربع محاسبه شد. بر اساس نتایج به دست آمده، هیچ کدام از ارقام به دست آمده در مقایسه با استانداردهای لازم جهت احداث نیروگاه بادی در حد مطلوب نیست. با توجه به تعداد ساعات وزش باد و همچنین درصد موجودیت باد لازم بین سرعت های راه اندازی و توقف توربین های بادی، بهره برداری از انرژی باد در هیچ کدام از ایستگاه های مورد بررسی مقرون به صرفه نبوده و توصیه نمی گردد.

کلیدواژه ها:

انرژی باد ، توزیع های احتمالاتی ، سرعت باد ، توسعه پایدار ، همدان