ارزیابی شاخص های موثر در برنامه ریزی های مدیریت مصرف آب با تاکید بر اهمیت و جایگاه سفره های آب زیر زمینی

آب یکی از مهمترین منابع طبیعی در دسترس برای فعالیت های بشر است. با افزایش جمعیت و افزایش تقاضای آب، موضوع پایداری مصرف آب در نهایت در گرو تطبیق رفتار انسان با چرخه آب است. از میان تمام مصارف بالقوه آب، کشاورزی بیشترین میزان مصرف را دارد و بیش از ۷۰ درصد از کل آبهای سطح جهان را به خود اختصاص داده است؛ بنابراین هر سیاستی که منابع آب را متاثر می سازد باید به ماهیت کم بودن آن نیز توجه داشته باشد . نیازهای فزاینده ناشی از رشد بی برنامه جمعیت کشور با انتقال آب بین حوضه ای و سدسازی بیرویه پاسخ داده شده است. این امر منجر به کم آبی در حوضه های تامین کننده آب، خشک شدن تالاب ها و بروز ریزگردها گردیده است. از سوی دیگر، پساب بازگشتی مصارف مختلف موجب آلودگی منابع آب زیرزمینی شده است. پیامدهای ثانویه برداشت بی رویه از آب های زیرزمینی مانند نشست زمین و بیابان زایی پس از خشک شدن چاه ها نیز شدت گرفته است با توجه به مطالب ذکر شده در بالا، این پژوهش بر آن است تا با شناسایی شاخص های تاثیرگذار بر حوزه مدیریت مصرف آب چراغ راهی در شناسایی منابع بالقوه ریسک بوده و راهنمایی جهت پیادهسازی استراتژی های مناسب از طریق یک رویکرد هماهنگ مدیریت مصرف آب به منظور مصرف بهینه و مدیریت صحیح آب باشد.

کلیدواژه ها:

شاخص ، مدیریت ، حیات ، حق آبه ، خشکسالی ، بحران