مقایسه تاثیر لیزین هیدروکلراید و بایولیز سولفات بر عملکرد، پاسخ ایمنی، فراسنجه های خونی و استخوانی جوجه های گوشتی

در آزمایش حاضر تاثیر بایولیز­سولفات در مقایسه با لیزین­هیدروکلراید بر عملکرد، پاسخ­­ایمنی، فراسنجه­های خونی و استخوانی جوجه­های گوشتی مورد مقایسه قرار گرفت. تعداد ۲۰۰ قطعه جوجه گوشتی سویه راس-۳۰۸ (مخلوط مساوی نر و ماده) در قالب طرح کاملا تصادفی به پنج تیمار دارای پنج تکرار و ۸ قطعه در هر تکرار اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: ۱) ۱۰۰ درصد لیزین مکمل جیره از ال-لیزین­هیدروکلراید تامین شد (جیره پایه یا شاهد)، ۲) ۷۵ درصد لیزین مکمل جیره توسط ال-لیزین­هیدروکلراید و ۲۵ درصد توسط بایولیز­سولفات تامین شد، ۳) ۵۰ درصد لیزین مکمل جیره توسط ال-لیزین­هیدروکلراید و ۵۰ درصد توسط بایولیز­سولفات تامین شد، ۴) ۲۵ درصد لیزین مکمل جیره توسط ال-لیزین­هیدروکلراید و ۷۵ درصد توسط بایولیز­سولفات تامین شد، ۵) ۱۰۰ درصد لیزین مکمل جیره توسط بایولیز­سولفات تامین شد. طی دوره ۴۲-۱ روزگی، مصرف خوراک و وزن ­بدن جوجه­های تغذیه شده با جیره­ حاوی سطح ۱۰۰ درصد بایولیز­سولفات نسبت به وزن بدن جوجه­های گروه شاهد بیشتر بود و جوجه­های تغذیه شده با جیره­ حاوی سطوح ۲۵ و ۷۵ درصد بایولیز­سولفات ضریب تبدیل خوراک بالاتری داشتند (۰۵/۰ P <). تیتر آنتی­بادی علیه آنفلوآنزا، درصد کلسیم و فسفر، طول، وزن و شاخص استخوان در جوجه­های تغذیه شده با جیره­ حاوی سطح ۱۰۰ درصد بایولیز­سولفات نسبت به مقادیر جوجه­های گروه شاهد بیشتر بود (۰۵/۰ P <). به طور کلی تامین کل لیزین جیره جوجه های گوشتی از بایولیز­سولفات در مقایسه با ال-لیزین­هیدروکلراید سبب افزایش خوراک مصرفی، بهبود پاسخ ­ایمنی و فراسنجه­های استخوانی جوجه های گوشتی شد ولی بر وزن بدن تاثیر نداشت. با وجود قیمت کمتر بایولیز­سولفات، گنجاندن آن در جیره منجر به کاهش نسبت درآمد به هزینه شد و از لحاظ اقتصادی به صرفه نیست.

کلیدواژه ها:

آنتی بادی ، استخوان ، جوجه گوشتی ، رشد ، منبع لیزین