بررسی اثر فرمولاسیون پاکلی تاکسل نانوآرکئوزومه بر روی رده ی سلولی MCF-۷ و پیش بینی رهایش دارو از فرمولاسیون نانوآرکئوزومی با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی

سابقه و هدف : در سال های اخیر نانوحامل ها تحول شگرفی را در درمان بسیاری از بیماری ها بوجود آورده اند. در میان این نانوحامل ها، نانوحامل های لیپیدی دارای اهمیت خاصی هستند. یکی از نانو حامل های لیپیدی آرکئوزوم می باشد. در این مطالعه برای افزایش کارایی و کاهش عوارض جانبی پاکلی تاکسل، این دارو نانوآرکئوزومه شد. مواد و روش ها: برای تهیه پاکلی تاکسل نانوآرکئوزومه، آرکئوزوم در نسبت مشخصی از بافر PBS حل شد. میانگین قطر ذرات با استفاده از دستگاه زتاسایزر بدست آمد. بازده انکپسولاسیون فرمولاسیون تهیه شده با روش اسپکتروفتومتری محاسبه شد. با استفاده از روش MTT میزان سایتوتوکسیسیتی فرمولاسیون تهیه شده بررسی شد. الگوی رهایش دارو طی ۲۶ ساعت با استفاده از روش دیالیز مورد بررسی قرار گرفت. با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی میزان رهایش دارو از فرمولاسیون نانوآرکئوزومی با دقت بالا پیش بینی شد. در این روش از ۴ لایه با ۲۰ نورون در لایه های پنهان، رهایش پاکلی تاکسل از فرمولاسیون نانوآرکئوزومی پیش بینی شد. یافته ها: میانگین قطر پاکلی تاکسل نانوآرکئوزومه ۴/۵۲۱ نانومتر شد. بازده انکپسولاسیون فرمولاسیون تهیه شده ۲۱/۰±۱/۹۹ درصد بدست آمد. میزان رهایش دارو از نانولیپوزوم های پگیله طی ۲۶ ساعت ۱۴۹/۰% بدست آمد. مقادیر پیش بینی شده برای رهایش پاکلی تاکسل نانوآرکئوزومی دارای رگرسیون (R) ۹۹۷۱۶/۰ و میانگین مربع خطای (MSE) ۱۳-۱۰ × ۰۱/۴ بود. نتیجه گیری: مدل استفاده شده در این مطالعه نشان دهنده ی این است که شبکه عصبی مصنوعی می تواند میزان انتشار را با دقت بالا پیش بینی کند. همچنین این امکان وجود دارد که میزان انتشار را برای داروهای دیگر با این مدل پیش بینی کند. اگرچه باید در نظر گرفته شود که انتشار دارو دارای الگوی خاصی است.

کلیدواژه ها:

Nanoarchaeosome ، Paclitaxel ، Cytotoxicity ، MCF-۷ ، Artificial neural network ، نانوآرکئوزوم ، پاکلی تاکسل ، سایتوتوکسیسیتی ، MCF-۷ ، شبکه عصبی مصنوعی