بررسی کاربرد فناوری نانو برای افزایش جذب مستقیم تابش خورشیدی

هدف این تحقیق ارزیابی پتانسیل نانوسیال های خورشیدی (مایع با نانوذرات پراکنده) برای جذب مستقیم تابش خورشید و تولید بخار است. در حال حاضر، سیستم های انرژی حرارتی خورشیدی متحمل تلفات زیادی به دلیل فرآیندهای انتقال حرارت می شوند، بنابراین، توسعه فناوری نانو و دستاوردهای آن مانند نانو ذرات مختلف، امیدهای زیادی را در جهت افزایش کارایی کلکتورهای خورشیدی از طریق جذب مستقیم نور خورشید ایجاد نموده است. به منظور استفاده بهینه از سیستم های نانوسیال خورشیدی، نیاز به شناسایی و مطالعه آن ها می باشد. در این تحقیق چهار نانوسیال مختلف سنتز، مشخص و ارزیابی شده است. دو مورد از آنها نانوسیال مبتنی بر آب و دو مورد دیگر نانوسیال مبتنی بر روغن حرارتی بودند. همچنین خواص نوری نانوسیال ها در دمای اتاق با یک اسپکتروفتومتر اندازه گیری شده و با سیال پایه مقایسه گردیده است. خواص نوری، به غیر از اندازه گیری در دمای اتاق، پس از عملیات حرارتی انجام شده بر روی نانوسیال ها در دمای بالا نیز ارزیابی شده است. این افزایش دما با هدف بازآفرینی شرایط عملیاتی برای کسانی که به کاربردهای واقعی نزدیک تر هستند، می باشد. اندازه گیری های DLS یک اندازه متوسط هیدرودینامیکی مشابه ۱۳۸ نانومتر برای نمونه حاوی SDS و ۱۳۵ نانومتر برای نمونه حاوی SDS و PVP را نشان می دهند.

کلیدواژه ها:

فناوری نانو ، کلکتور خورشیدی ، بهینه سازی انرژی ، تابش خورشیدی ، نانوسیال