تاثیر اسانس آویشن شیرازی (Zataria multiflora boiss.) بر کیفیت انبارداری میوه گلابی (Pyrus communis) رقم ‘Green anjou’

یافتن روشهای ایمن و استفاده از ترکیبات سالم در فناوری پس از برداشت به منظور کاهش ضایعات، ضروری است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر اسانس گیاه آویشن شیرازی (۰، ۵۰۰، ۱۰۰۰ و ۱۵۰۰ میلیگرم در لیتر) بر صفات کیفی میوه گلابی در مدت زمانهای مختلف انبارداری (۰ (شاهد)، ۳۰، ۶۰، ۹۰ و ۱۲۰ روز پس از برداشت) به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی و در ۳ تکرار انجام گرفت. میوهها در داخل سردخانه با دمای ۱±۴ درجه سلسیوس و رطوبت نسبی ۹۰-۸۵ درصد نگهداری شد. درصد کاهش وزن میوه، مواد جامد قابل حل (TSS)، اسیدهای قابل تیتراسیون (TA)، pH، محتوای اسید آسکوربیک (ویتامین ث) و نیز فعالیت آنزیمهای مختلف (گایاکول پراکسیداز، آسکوربات پراکسیداز، پلیفنل اکسیداز و پراکسیداز) مطالعه شد. میوههای تیمار شده با غلظت ۱۵۰۰ میلیگرم در لیتر اسانس، کمترین مقدار pH آب میوه و بیشترین میزان ویتامین ث را در مقایسه با شرایط شاهد (عدم تیمار اسانس) داشت. در روز ۱۲۰ام انبارمانی و بدون مصرف اسانس کمترین میزان فعالیت آنزیم گایاکول پراکسیداز و پراکسیداز حاصل شد و کمترین تغییرات در میزان اسیدهای قابل تیتراسیون، مقدار ویتامین ث، میزان مواد جامد محلول نیز در همین تیمار مشاهده گردید. میوههای تیمار شده با غلظت ۱۵۰۰ میلیگرم در لیتر اسانس در روز اول و ۳۰ ام انبارداری بیشترین مقدار اسیدهای قابل تیتراسیون را دارا بود؛ کمترین میزان فعالیت آنزیمهای مذکور در روزهای اول انبارمانی برای تمامی غلظتهای اسانس آویشن به­دست آمد. به­طور کلی تیمار اسانس آویشن با غلظت ۱۵۰۰ میلیگرم در لیتر در طول مدت انبارداری موجب افزایش کیفیت عمر انباری و ماندگاری میوه گلابی رقم "گرین آنجو" گردید.

کلیدواژه ها:

انبارداری ، آنزیمهای پراکسیداز ، پس از برداشت ، سفتی بافت میوه ، ضایعات ، گلابی رقم گرین آنجو