مقایسه اثر استفاده از سلنیوم معدنی و آلی (مخمر سلنیوم) بر غلظت سرمی سلنیوم و گلوتاتیون پراکسیداز در اسب های پرش

     سلنیوم یکی از اجزای سلنوپروتئین­ها و آنزیم­های مهم بدن است که برای اعمال دفاعی آنتی­اکسیدانی، تولید هورمون­های تیروئید، سنتزDNA، تولیدمثل و از بین بردن سلول­های سرطانی از طریق کاهش ذخیره خون تومورها ضروری است. هدف از این مطالعه بررسی مقایسه اثر استفاده از سلنیوم معدنی و آلی بر غلظت سرمی سلنیوم در اسب­های پرش بود. این مطالعه روی ۲۱ راس اسب به ظاهر سالم (مادیان) دوخون، در محدوده سنی ۵ تا ۸ سال و در یکی از باشگاه­های استان تهران انجام شد. اسب­ها به صورت تصادفی به دوگروه تیمار و یک گروه شاهد تقسیم شدند؛ گروه اول (شاهد) جیره عادی شامل جو، یونجه و کاه فاقد مکمل سلنیوم در یک دوره ۲۸ روزه دریافت کرد؛ اسب­های گروه دوم علاوه بر جیره عادی، مکمل حاوی سلنیوم معدنی (NaSeO۳) به میزان ۱ میلی­گرم به همراه کنسانتره روزانه دریافت کردند و گروه سوم علاوه بر جیره عادی، مکمل آلی سلنیوم یا مخمر سلنیوم به میزان ۱ میلی­گرم در یک دوره مشابه دریافت کردند. در روزهای صفر، ۱۴ و ۲۸ از ورید وداج تمام اسب­های شاهد و تیمار خون­گیری شد و پس از سانتریفیوژ، سرم جدا و فریز گردید. مقادیر سرمی سلنیم با روش جذب اتمی و گلوتاتیون پراکسیداز سرم با کیت بیوشیمیایی اندازه گیری شد. فعالیت سرمی آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز تفاوت معنی­داری را بین دو گروه تیمار در مقایسه با گروه شاهد (۰۵/۰ P≤) نشان داد. میانگین غلظت سرمی سلنیوم در روزهای ۱۴ و ۲۸ در گروه­های تیمار در مقایسه با گروه شاهد، افزایش معنی­داری داشت (۰۰۶/۰ P≤) که این افزایش در گروه دریافت کننده سلنیوم آلی بیشتر بود (۰۰۴/۰ P≤). نتایج مطالعه نشان داد که استفاده از مکمل سلنیوم در یک دوره ۲۸ روزه می تواند سلنیوم مورد نیاز در اسب­های ورزشی را تامین کند و آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز می تواند شاخص مناسبی برای ارزیابی وضعیت سلنیوم در گروه­های تحت مطالعه باشد.

کلیدواژه ها:

سلنیوم ، معدنی ، آلی ، سرم ، اسب