تعیین نیازهای درمانی پریودنتال (شاخص (CPITN افراد عقب مانده ذهنی مقیم در مراکز بهزیستی

  مقدمه و هدف: بیش از ۳۰۰ میلیون نفر عقب مانده ذهنی در سراسر جهان وجود دارد و یکی از چالش های نظام سلامت در هر جامعه، بهبود وضعیت بهداشت دهان و دندان این کودکان است. این مطالعه با هدف تعیین نیازهای درمانی پریودنتال در مراکز بهزیستی تبریز انجام گرفته است.   مواد و روش ها: در این بررسی ۳۸۶ نفر عقب مانده ذهنی ۲۲-۴ سال، مقیم مراکز بهزیستی تبریز مورد بررسی قرار گرفتند که از این تعداد ۱۹۱ (۵/۴۹ درصد) نفر پسر و ۱۹۵ (۵/۵۰ درصد) نفر دختر بودند. با مراجعه به پرونده این بیماران، بهره هوشی و شدت ناتوانی جسمی آنان تعیین شد و سپس بر اساس ایندکس CPITN نیاز های درمانی پریودنتال آنان تعیین گردید. از آزمون «تی» برای مقایسه میانگین ها و از آزمون «مجذور کای» و «من-ویتنی» برای بررسی ارتباط متغیرهای کیفی استفاده گردید.   نتایج: میانگین سنی بیماران پسر ۰۹/۳ ۱۲/۱۳ سال و میانگین سنی بیماران دختر ۵۶/۳ ۸/۱۳ سال بود که تفاوت معناداری نداشت (۰۵/۰= p>). ۱۲۰ نفر دارای عقب ماندگی شدید، ۲۱۵ نفر دارای عقب ماندگی متوسط و ۵۱ نفر دارای عقب ماندگی خفیف بودند. رابطه معناداری بین بهره هوشی بیماران و کد وضعیت پریودنتالی و نیازهای درمانی پریودنتال آنان وجود داشت (۰۵/۰> p ). نیار درمانی در ۸۷ نفر از بیماران TN۰ ، در ۱۱۳ نفر از بیماران TN۱ ، در ۱۴۴ نفر از بیماران TN۲ و در ۴۲ نفر از بیماران TN۳ بود.   نتیجه گیری: شدت عقب ماندگی ذهنی وناتوانی جسمی در این بیماران، رابطه مستقیمی با کد وضعیت پریودنتالی و نیاز درمانی پریودنتال آن ها داشت.