ارزیابی کارایی ایمپلنت های دندانی plus Swiss با استفاده از معیارهای کلینیکی و رادیوگرافیک

  مقدمه و هدف: یکی از انواع ایمپلنت های دندانی که در سال های اخیر عرضه شده، ایمپلنت «سوئیس پلاس»( Swiss plus ) است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی میزان بقای ایمپلنت های دندانی سوئیس پلاس و وضعیت سلامت بافتهای نرم و سخت اطراف آن ها با استفاده از شاخص های رادیوگرافیک و کلینیکی است.   مواد و روش ها: در این مطالعه مشاهده ای توصیفی گذشته نگر، ۱۰۶ بیمار شامل ۵۹ مرد و ۴۷ زن با محدوده سنی ۲۱ تا ۷۶ سال مورد بررسی کلینیکی و رادیوگرافیک قرار گرفتند. بیماران به وسیله ۲۷۱ ایمپلنت سوئیس پلاس درمان شدند که ۲۰۵ ایمپلنت، حمایتکننده پروتزهای ثابت و ۵۸ ایمپلنت، حمایت کننده پروتزهای متحرک بودند. معیارهای کلینیکی و رادیوگرافیک اطراف هر ایمپلنت اندازه گیری و ثبت شد. یافته ها با استفاده از نرم افزار SPSS و تست های آماری توصیفی، شامل محاسبه میانگین، فراوانی نسبی و ضریب همبستگی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند (۰۵/۰=  ).   نتایج: میزان موفقیت ایمپلنت سوئیس پلاس تا زمان بارگذاری ۸/۹۷ درصد و تا پایان مطالعه ۹۷ درصد بود. معاینات کلینیکی بافت نرم نشان داد که در اطراف هیچکدام از آن ها ترشح چرک و فیستول وجود ندارد. در ۹/۵۵ درصد ایمپلنت ها شاخص پلاک صفر بود. شاخص خونریزی در ۶۶ درصد ایمپلنت ها صفر بود. میانگین عمق شیار لثه ای ۳۲/۲ میلی متر بود. میانگین تحلیل استخوان مارژینال ۷۷/۰ میلی متر بود. تحلیل استخوان لبه ای و عمق شیار لثه ای ارتباط مستقیم و معنا دار داشتند (۰۱/۰ p p ).   نتیجه گیری: با توجه به محدودیت های این مطالعه، میزان بقای ایمپلنت های دندانی سوئیس پلاس ۹۷ درصد و در محدوده موفقیت سیستم های مورد قبول دیگر است.

کلیدواژه ها:

ایمپلنت های دندانی ، میزان بقاء ، ارزیابی کلینیکی و رادیوگرافیک