رابطه شادکامی و امید با بهزیستی روانشناختی بانوان ۲۵ تا ۶۰ سال منطقه یک اصفهان

هدف: هدف از انجام این پژوهش رابطه شادکامی و امید با بهزیستی روانشناختی بانوان ۲۵ تا ۶۰ سال بود . روش شناسی: روش این تحقیق بر اساس نحوه گردآوری اطلاعات، توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری –پژوهش حاضر تمامی زنان ۶۰-۲۵ سال منطقه یک اصفهان در سال ۱۴۰۰ بود که محقق با استفاده از فرمول کوکران تعداد ۳۷۷ نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و پرسشنامه های بهزیستی روانشناختی ریف ( ۱۹۸۲ )، شادکامی آکسفورد و امیدواری اسنایدر و همکاران )(۱۹۹۱ )، را بین آنها توزیع کرد. داده ها با اسفاده از آزمون همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: یافته ها حاکی از آن بود که بین شادکامی با بهزیستی روانشناختی بانوان رابطه معناداری وجود داشت.همچنین بین امید با بهزیستی روانشناختی بانوان رابطه معناداری وجود داشت .نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر میتوان نتیجه گرفت که هر چقدر شادکامی و امید بانوان بیشتر باشد میزان بهزیستی روانشناختی افراد افزایش پیدا می کند. بنابراین پیشنهاد می گردد با برگزاری کلاس های آموزشی جهت ارتقاء میزان شادکامی و امیدواری بانوان، زمینه افزایش بهزیستی روان شناختی در آنها فراهم گردد.

کلیدواژه ها:

شادکامی ، امید ، بهزیستی روانشناختی