بررسی امکان انطباق شرایط میراث صنعتی در جریان انقلاب، با منشورهای حفاظت (نمونه موردی: کارخانه های تولید نوشیدنی ایران)

میراث صنعتی، مفاهیم و اصولی که به آنها اطلاق میگردند، در دهه های اخیر بسیار مورد توجه بوده است. نمونه های بسیاری که به دلیل فقدان دستور العمل یا اصول مدون در دهه های گذشته، سبب گشته تا امروز، شاهد ویرانه های این میراث باشیم. در میان عوامل تخریب این میراث، کنشهای سیاسی و نظامی از جمله عوامل قابل پیشگیری هستند و از رسته این کنشها، انقلاب ها، با خشونت ذاتی خود، کمتر از همه مورد توجه قرار گرفته اند. با مشاهده و پژوهش درباره کارخانه های نوشیدنی های الکلی در جریان رخداد انقلاب اسلامی، در می یابیم که چه سرنوشتهایی در صورت فقدان انتشارات موجود در انتظار سایت های میراث صنعتی معارض با ارزشهای انقلاب فرهنگ محور و دارای خشونت ذاتی کلاسیک بوده است و اینکه هم اکنون، با وجود انتشارات و دستور العمل هایی که با هدف حفظ این میراث تدوین گشته اند، آیا در شرایط مشابه، تخریب یا تغییر کاربری هایی که از نظر میزان تطبیق با انتشارات امروزی، مشابه با نمونه های مورد بررسی هستند، روی میدهد؟ گفتنی ست ارائه پاسخی قاطع به این پرسش، اندکی دشوار بنظر میرسد. چراکه گویی پیروز نبرد ذات خشونت بار انقلاب کلاسیک با میراث صنعتی، به اندازه نتیجه پیروزی یا شکست همان انقلاب، مجهول و نامعلوم است.

کلیدواژه ها:

اصول حفظ ، میراث صنعتی ، انقلاب کلاسیک ، انقلاب اسلامی ، عوامل تخریب ، استفاده مجدد