بررسی ویژگیهای بستر طرح به منظور ایجاد معماری متناسب با رویکرد زمینه گرایی(نمونه موردی:محله تاریخی جویباره اصفهان)

پیوند میان معماری و زمینه پیشین یکی از موضوعات بسیار مهم در معماری است. این مبحث از ایده های گذشته و ارتباط آنان با بناهای مجاور سرچشمه می گیرد. در زمینه های ارزشمند می توان با استفاده از آنچه از متن های تاریخی و به وسیله ویژگی های فرهنگی، کالبدی و...بدست می آید به طراحی یک بنا با پیوند خاص با زمینه دست می یابیم. هدف از این پژوهش شناخت و بررسی ویژگی های تاریخی بستر طرح به منظور ایجاد یک معماری متناسب با زمینه است، همچنین شناخت عوامل موجود در محله جویباره به عنوان نمونه موردی و ارائه ی شاهکارهایی به منظور ایجاد یک معماری متناسب با زمینه گرایی. در این پژوهش، ابتدا به تعریف زمینه و زمینه گرایی و همچنین الگوهای زمینه گرایی که خود واکنشی مستقیم به بستر هستند می پردازیم و سپس با استفاده از ویژگی های موجود در این منطقه به ارائه راهکارهایی جهت خلق بنای زمینه گرا خواهیم رسید. این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی بوده وبا راهبرد نمونه موردی و استفاده از روشهای کتابخانه ای برای جمع آوری اقدام نموده. سپس با استفاده از روش تحلیلی و تطبیقی و از طریق حضور در فضا وتحقیقات میدانی و عکسبرداری به تجزیه و تحلیل نمونه های موردی پرداخته میشود. نتایج این پژوهش نشان میدهد که در معماری زمینه گرا باتوجه به موقعیت قرارگیری، بناباید دارای ویژگی های خاصی باشد که بتواند به صورت سازگار با محیط عمل نماید.

کلیدواژه ها:

معماری زمینه گرا ، محله تاریخی ، بستر طراحی