شناخت مفاهیم بنیادین معماری ایرانی با تحلیل الگوهای معماری سنتی و تاثیر آن در معماری معاصر

مفاهیم فضایی و الگوهای معماری سنتی ایران بخشی از میراث کهن معماری ایران به شمار می روند. الگوهای معماری ایرانی در قبل و بعد از اسلام، دارای ارزش های ویژه ای بوده اند. دردوران قاجار، با ظهور مدرنیته، تحولاتی در ساختار فضایی معماری ایران ایجاد گردید. با گذر زمان و گسترش مدرنیته، الگوها و مفاهیم ارزشمند گذشته، جای خویش را به الگوهای فاقد هویت داده اند. به دنبال گسترش این امر، گروهی از معماران و پژوهشگران به دنبال راهکاری برای ارتباط میان معماری گذشته و معاصر بوده اند. هدف این پژوهش یافتن مفاهیم مشترکی است که در طول زمان دچار تغییر نشده بلکه نحوه استفاده از آنها تغییر یافته است. روش تحقیق در این مقاله به صورت تحلیلی-توصیفی می باشد. با تحلیل پژوهش های انجام شده، نتایج این مقاله نشان می دهد که معماری سنتی ایرانی دارای الگوهای ثابتی برای طراحی بوده که خلاقیت و نبوغ معمار را در چهارچوب یک نظام فضایی مشخص تعریف می کند. در حالی که امروزه با شکل گیری معماری مدرن، چهارچوب ها و مفاهیم، متناسب با هویت، جغرافیا و عوامل مشابه تقسیم بندی نمی شود. در نتایج این مقاله، فارغ از زمان و مکان، الگوهای ثابتی به عنوان مفاهیم بنیادین معماری ایرانی، تعریف و دسته بندی شده اند. این الگوها، دارای مفاهیم ارزشمندی هستند که در طول تاریخ نحوه پرداخت به آنها تغییر یافته، درحالی که همچنان از چهارچوب مشترک و ثابتی پیروی می کنند. شناخت و دسته بندی این مفاهیم، مسیر را برای معماری آیندگان هموار می سازد.

کلیدواژه ها:

معماری سنتی ، معماری ایرانی ، معماری معاصر ، الگوهای معماری