رویکردهای نوین در مدیریت پسماندهای پلاستیکی با تمرکز بر حفظ سلامت محیط زیست شهری و تقویت اقتصاد چرخشی

ترکیبات زباله های شهری را با توجه به بزرگی، حجم و وزن می توان به ترتیب در دسته های کاغذ و مقوا، مواد پلیمری، فلزات، منسوجات، شیشه و چوب تقسیم بندی کرد. روزانه حجم بالایی از محصولات پلیمری (به طور عمده پلاستیک ها) در طبیعت رهاسازی شده که عمدتا از روش های دفن کردن و سوزاندن برای از بین بردن آن ها استفاده می شود. این روش ها در کنار مزایای اندکی که دارند، سلامت محیط زیست و انسان ها را به شدت تحت تاثیر قرار می دهند. در سال های اخیر، استفاده از پلیمرهای زیست تخریب پذیر به عنوان یک روش جایگزین برای کاهش زباله های پلیمری زیست تخریب ناپذیر معرفی شده است. بررسی های صورت گرفته نشان می دهد، این روش نیز تاثیر شگرفی بر کاهش پسماند های پلیمری نداشته و شهروندان با صرف در نظر گرفتن زیست تخریب پذیر بودن این دسته از پلیمرها به راحتی اقدام به رهاسازی آن ها در طبیعت می کنند. یکی دیگر از معضلات روش مذکور، استفاده تنهایکبار ازمواد پلیمری زیست تخریب پذیر بوده که هزینه های صورت گرفته درتهیه این مواد در نهایت منجر به حذف فیزیکی ماده می شود. در این پژوهش هدف آن است تا با ارائه راه کار های مناسب از صنعت بازیافت، در کنار مدیریت و کاهش حجم پسماندهای پلیمری و کمک به حفظ سلامت محیط زیست شهری، استفاده چندباره از محصولات پلیمری و کاهش هزینه های تولید و همچنین کاهش مصرف سوخت های فسیلی و معضلات مربوط به آن، به ایجاد و بهبود اقتصاد چرخشی در صنعت پلیمر کمک کرد. در همین راستا برخی از پژوهش های موفق صورت گرفته در کشورهای پیشرفته نیز مورد مطالعه قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

زباله های شهری ، پلاستیک ها ، بازیافت ، محیط زیست ، اقتصاد چرخشی