مقایسه تحلیلی تفکرهای معماری سنتی و نوگرا(آوانگراد) و تاثیر معمای سنتی بر معماری معاصر ایران(نمونه موردی ساختمان میراث فرهنگی کشور)

در جامعه سنتی ایران خانواده، از واحدهای بنیادین جامعه و اصل یکپارچگی خانواده است و به گونه ای طراحی می شد که در آن به ارزش های بنیادی بیشتر توجه می گردید و مفهومش بسیار گسترده تراز مکان خصوصی محض بود. مبحث سنت و تجدد در ایران در آستانه ورود به جهان مدرن نوعی گذار معرفت شناختی و گفتمانی را تجربه کرده که مفصل بندی آن از یک سو حاصل اولین نگاه ها به غرب و اولین قرایت ها از مدرنیته و از جانب دیگر نتیجه جستجو برای یافتن آن واقعی (آنچه از مدرنیته غرب به ایران رسید) چیزی جز شیفتگی نبود. تجدد یک تمدن است که دارای سه بعد فرهنگی و رفتاری و نگرشی تبلور یافته حال آنکه سنت تعریفی همپای فرهنگ دارد. بیش از یک قرن است که هویت ملی ما ایرانیان در تلاطم میان سنت و تجدد فرو فتاده و مقصدش تا بحال معلوم نیست .اصولا فرهنگ جوامع از دو بخش بنیادی(غیر قابل تغییر) و بخش زمانی و مکانی که در طول سال در حال تحول است و این تحولات حول بخش بنیادی صورت می گیرد و چالش های مختص به خود را پدید آورده است. ؛ بناهای معماری آوانگارد ، که خود شکل گرفته از انتقال سبکی محسوب می شوند. تاریخ هنر و معماری معاصرایران، بسیاری از تحول های خود را، سپاسگذار نگاه آوانگاردیسم بوده است. این پژوهش به دنبال پیداکردن پاسخی به رابطه بین این دو می باشد با مقصود باز شناخت مفاهیم معماری ایران(تفکر سنتی) و تدوین راهکارهای معاصر سازی(نوگرایی) آن به روش تحقیق های علمی – توصیفی شکل گرفته است، روش تحقیق از نوع کیفی و از نوع توصیفی - تحلیلی وروش گردآوری اطلاعات از نوع اسنادی - کتابخانه ای است.

کلیدواژه ها:

تفکر سنتی ، معماری سنتی ، معماری معاصر ، ایران ، مفاهیم معماری ایران ، آوانگرد