درونی مجتمع های مسکونی جهت کاهش مصرف انرژی نقش معماری سبز در طراحی فضاهای بیرونی

خانه مبدا و مقصد زندگی روزمره انسان است. انسان ها برای کار و فعالیت اجتماعی از آن خارج می شوند و پس از انجام آن و کسب تجربه به خله باز می گردند. خانه برای انسان از چنان اهمیتی برخوردار است که می توان آن را مرکز دنیای فرد نامید. بنابراین خانه باید بتواند در فضای بیرونی و جلوه درونی خود توقع مرکز دنیای فرد بودن» را برآورده سازد و امروزه مسکن از مهمترین عوامل، در ایجاد یک زندگی رضایت بخش به شمار میرود. طراحی ساختمان رضایت بخش اولین خط دفاعی در مقابل عوامل اقلیمی خارج بناست به طوری که ساختمان هایی که بر طبق اصول طراحی اقلیمی ساخته شده اند، ضرورت گرمایش و سرمایش مکانیکی را به حداقل کاهش می دهند. امروزه به علت افزایش روزافزون جمعیت مخصوصا در شهرها و استفاده بیش از حد سوخت های فسیلی و آلودگی های زیست محیطی ناشی از آن، مهمترین چالش در قرون اخیر، در زمینه انرژی و استفاده بهینه از آن است. در معیار جهتی ساختمانها انرژی کل مصرفی را استفاده و نیمی از گازهای گلخانه ای را تولید می کنند. که این میزان در کشورهای در حال توسعه بیشتر است لذا در طراحی مسکن مقوله ای است که در بسیاری از کشورها به ویژه ایران به جهت جبر زندگی و تک بعدی نگری و توجه به اقتصاد، بسیاری از ارزشهای انسانی، اجتماعی، بومی و فرهنگی ندیده گرفته شده است. هدف از این پژوهش شناخت نقش معماری سبز در طراحی فضاهای بیرونی درونی مجتمع های مسکونی جهت کاهش مصرف انرژی می باشد که با استفاده از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و بهره گیری از منابع کتابخانه ای و اسنادی بررسی گشته است.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی مصرف انرژی ، ساختمان سبز ، مجتمع مسکونی ، معماری سبز ،