ارزیابی معیارهای پایداری ساختمانهای مسکونی در دوران پاندمی با تاکید بر رویکرد مراقبت محوری

با گذشت بیش از دو دهه از مقوله توسعه پایدار و در حالی که مسائل پایداری از الزامات برنامه ریزی ساخت و ساز در کشورهای پیشرفته قلمداد می شود، اکنون جهان با چالشی جدید و بزرگ مواجه شده است . شروع یک بیماری ویروسی ناشناخته به نام کووید ۱۹ در شهر ووهان چین در اواخر سال ۲۰۱۹ و گسترش آن در سراسر جهان و از جمله در ایران باعث ایجاد خسارات جانی و مالی فراوانی شده است . بنا به توصیه متخصصان بهداشت با شعارهایی چون »درخانه بمانیم « یکی از راه های نجات از این بحران زیست محیطی ، سکونت در خانه عنوان شده است . مساله و چالش کنونی ، مسئولیت سنگینی است که مسکن به دوش می کشد تا علاوه بر پاسخ به نیازهای جاری ، بتواند به نیازهای ایجابی و الزامی دوران پاندمی نیز پاسخ دهد. هدف از این پژوهش ، ارزیابی معیارهای پایداری برای ساختمانهای مسکونی و معرفی مدلی یکپارچه برای پاسخ به نیازهای دوران پاندمی است . تا به ساخت خانه های مراقبت محور و ترویج آنها کمک کند. روش پژوهش ، مرور وقایع و نمونه های مطالعاتی و تحلیل محتوای گزارشها و تجربیات در دوران پاندمی می باشد. نتایج حاصل از بررسی و استخراج مولفه های موثر، مدل مسکن آینده را مدلی تطبیق پذیر در سازماندهی فضاها به جهت پاسخ دهی به نیازهای کالبدی ، روانی و اجتماعی در دوران پاندمی پیشنهاد می کند تا منجر به ایجاد محیطی سالم و مناسب برای کاربران باشد.

کلیدواژه ها:

پایداری ، مسکن ، پاندمی ، مراقبت محوری