مدل سازی تجربی اتلاف ناشی از پسماند مغناطیسی ترفنل-دی در مقادیر مختلف فرکانس و پیش تنش مکانیکی

یکی از محدودیت های مهم استفاده از ترفنل-دی در محرکه ها و حسگر ها، اتلاف ناشی از پسماند مغناطیسی آن است که منجر به کاهش بازده مکانیکی در محرکه ها و کاهش دقت و کوچکتر شدن محدوده اندازه گیری خطی در حسگر ها می شود. در مقاله حاضر، افت توان ناشی از پسماند مغناطیسی در ترفنل-دی و عوامل موثر بر آن مورد مطالعه و مدلسازی تجربی قرار گرفته است. با استفاده از یک مجموعه آزمایشگاهی ابتکاری، رفتار مغناطیسی ترفنل-دی شامل منحنی های پسماند آن در چرخه های بزرگ و کوچک و در مقادیر مختلف فرکانس، شدت میدان مغناطیسی و پیش تنش مکانیکی به دست آورده شده است. از منحنی های پسماند به دست آمده به عنوان اطلاعات ورودی در رابطه تحلیلی افت توان ناشی از پسماند استفاده شده است. نتایج نشان دهنده آن است که افت توان ناشی از پسماند با افزایش فرکانس میدان مغناطیسی، افزایش مقدار ماکزیمم شدت میدان مغناطیسی در هر چرخه پسماند و کاهش پیش تنش مکانیکی، افزایش می یابد. سپس یک مدل تجربی مبتنی بر پارامترهای توانی با در نظر گرفتن سه عامل فرکانس، شدت میدان مغناطیسی و پیش تنش مکانیکی به منظور پیش بینی افت توان ناشی از پسماند مغناطیسی ارایه شده است، که اعتبار سنجی این مدل در شرایط متفاوت و جدید، نشان دهنده دقت قابل قبول آن می باشد. مزیت اصلی مدل تجربی ارایه شده نسبت به مدل تحلیلی این است که تنها با تعیین پارامترهای مربوط به شرایط کاری ترفنل-دی، امکان پیش بینی افت توان فراهم می گردد و به منحنی های پسماند مغناطیسی ترفنل-دی به عنوان ورودی مدل نیاز ندارد.

کلیدواژه ها:

ترفنل-دی ، اتلاف ناشی از پسماند مغناطیسی ، چرخه های پسماند مغناطیسی