تاثیر واقعیت درمانی بر مولفه نزدیکی تعامل مادر و کودک در مادران کودکان اتیسم

هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر واقعیت درمانی برافزایش شادکامی و اجتناب تجربه ای و تعامل مادر-کودک در مادران کودکان مبتلابه اختلال طیف اتیسم بود.روش پژوهش حاضر آزمایشی و طرح آن پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل مادران کودکان اتیسم زیر۱۲ سال بود. تعداد افراد ۳۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفت. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه تعامل مادر و کودک پیانتا استفاده شد. نتایج با استفاده از آزمون کوواریانس تحلیل شد. نتایج آزمون کوواریانس نشان داد تفاوت بین دو گروه آزمایش و کنترل به صورت معنیدار است. نتایج مطالعه بالا نشان میدهد که واقعیت درمانی بر تعامل مادران دارای کودک اتیسم تاثیر دارد و میتواند تعامل والد و کودک را بهبود بخشد.

کلیدواژه ها:

واقعیت درمانی ، اتیسم ، تعامل مادر و کودک ، مادران