نقش شیوه های فرزندپروری و سبک های دلبستگی در پیش بینی سازگاری دانش آموزان با مدرسه

سازگاری دانش­آموزان با مدرسه یکی از ملزومات آموزش می­باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش شیوه های فرزندپروری و سبک­های دلبستگی در سازگاری دانش­آموزان با مدرسه انجام شد. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این  پژوهش را کلیه دانش­آموزان دوره اول متوسطه شهرستان مراغه که درسال تحصیلی ۹۵-۱۳۹۴مشغول به تحصیل بودند تشکیل دادند. نمونه مورد مطالعه، ۲۲۲ نفر از این دانش آموزان بود که به روش تصادفی خوشه­­ای چندمرحله­ای انتخاب شدند. جهت جمع­آوری داده­ها از پرسش نامه های شیوه­های اقتدار والدینی، سبک­های دلبستگی وسازگاری با مدرسه استفاده شد. داده­های به دست آمده نیز با استفاده از آزمون های همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شد. نتایج ضرایب همبستگی نشان داد که سازگاری دانش­آموزان با مدرسه باسبک فرزندپروری مقتدر (۳۳/۰ r= ، ۰۰۱/۰ ≥p) و سبک دلبستگی ایمن(۴۳/۰ r= ، ۰۰۱/۰ ≥p) ارتباط مثبت ولی با دلبستگی ناایمن (۳۲/۰- r=، ۰۰۱/۰ ≥p) ارتباط منفی دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد سبک فرزندپروری مقتدر و سبک دلبستگی ایمن به صورت مثبت و سبک دلبستگی ناایمن به صورت منفی قادر به پیش­بینی سازگاری دانش­آموزان با مدرسه می­باشند. نتایج این مطالعه نشان دهنده الگوی انعکاسی کیفیت روابط والد - فرزندی در سایر روابط اجتماعی به ویژه در ارتباط با مدرسه است. 

کلیدواژه ها:

شیوه های فرزندپروری ، سبک های دلبستگی ، سازگاری دانش آموزان ، مدرسه