تلاش برای ترسیم الگوی ارتباط روایی در مثنوی های بیدل
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 167
فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JBASH-12-2_010
تاریخ نمایه سازی: 8 خرداد 1401
چکیده مقاله:
بیدل در مثنویهایش بهصورت جدی به موضوع انسان به عنوان رمزگان محوری خود پرداخته است. انسان، ابعاد و امکانات وجودی او، مهمترین دغدغهی بیدل است. از منظر بیدل، تمامی مظاهر هستی، زاییده ی «ادراک» آدمی است. وی در حکایتهایی که تنها یک شخصیت محوری دارند، سفر انسان را در جستجوی خود، روایت میکند. انسان مرکزی روایت بیدل، پس از جستجوهای بسیار درمییابد که هرچه هست، از دایره ی «ادراک» و «وجود» او بیرون نیست و خود او، درواقع حقیقت یگانه ی هستی است. این پژوهش با بررسی ابعاد مختلف روایتمندی در مثنویهای بیدل براساس بلندترین حکایتها و امکانات خوانش روایی و فهم روایت در نسبت با اندیشه ی بیدل، تلاش میکند تا نشان دهد وی با امکانات و ظرفیتهایی که در روایت خود بهکارمیگیرد، چگونه و چه رابطه و نسبتی با مخاطب فرضی خود در مقام یک «انسان نوعی» دارد. درواقع، این پژوهش، همعرض با بررسی رابطه ی میان «داستان» و «گفتمان»، به بررسی رابطه و نسبت میان «راوی»، «تکشخصیت محوری داستانی» و «مخاطب فرضی» می پردازد، تا بتواند نموداری ترسیم کند که جهت روایت بیدل را در لایهها و سطوح مختلف داستانی به ما نشان دهد. واژههای کلیدی:
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمدسعید میرزائی
دانشجوی دکتری
مریم صالحی نیا
هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد