اثر مخارج آموزش عمومی و بی ثباتی اقتصاد کلان بر سرمایه انسانی در ایران

هدف این مقاله بررسی اثر مخارج آموزش عمومی و بی ثباتی اقتصاد کلان بر سرمایه انسانی در ایران در دوره زمانی ۱۳۵۰-۱۳۹۸ است. برای این منظور، ابتدا بی ثباتی اقتصاد کلان با استفاده از الگوی مارکوف-سوئیچینگ گارچ (MSGARCH) استخراج گردید، سپس با استفاده از الگوی خود رگرسیون با وقفه های توزیعی غیر خطی (NARDL) ملاحظه گردید که در بلند مدت و کوتاه-مدت رابطه مثبت و معنی داری بین مخارج آموزش عمومی و سرمایه انسانی وجود دارد. همچنین نتایج حاصل از برآورد ضرایب بلند مدت تغییرات مثبت و منفی بی ثباتی اقتصاد کلان بر سرمایه انسانی نشان می دهد که هر دو ضریب در بلند مدت نامتقارن، منفی و معنی دار هستند. در کوتاه-مدت بین تغییرات مثبت بی ثباتی اقتصاد کلان و سرمایه انسانی رابطه معنی دار وجود دارد ولی بین تغییرات منفی بی ثباتی اقتصاد کلان و سرمایه انسانی رابطه معنی داری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

مخارج آموزش عمومی ، بی ثباتی اقتصاد کلان ، سرمایه انسانی ، الگوی مارکوف سوئیچینگ-گارچ ، الگوی خودتوضیحی با وقفه های توزیعی غیرخطی