تاثیر چهار هفته تمرین مقاومتی با و بدون محدودیت جریان خون بر برخی شاخص های آنابولیکی و کاتابولیکی مردان کم تحرک

زمینه و هدف: به تازگی استفاده از تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون (BFR) به عنوان جایگزینی برای تمرینات مقاومتی سنگین برای افراد میانسال و سالمند توصیه شده است. لذا، هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرین مقاومتی با و بدون BFR بر سطوح عوامل هورمونی آنابولیک و کاتابولیک در مردان میانسال کم تحرک بود. روش شناسی: در مطالعه نیمه تجربی حاضر ۲۰ مرد میانسال (۵۳/۲±۶۵/۴۷ سال) داوطلب انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه تمرین مقاومتی با (BFR) و بدون محدودیت جریان خون (NBFR) قرار گرفتند. ۴ هفته تمرین مقاومتی گروه BFR شامل حرکت جلو پا و پرس پا با شدت ۲۰ درصد ۱-RM، یک ست ۳۰ تکراری و ۲ ست ۱۵ تکراری و گروه NBFR شامل همان حرکات با شدت ۸۰ درصد ۱-RM در سه ست ۱۰ تکراری بود، اجرا شد. نمونه های خونی قبل، بلافاصله بعد (برای هورمون های تستوسترون و کورتیزول و لاکتات) و ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی (برای هورمون رشد و عامل رشد شبه انسولینی–۱) اخذ شد. داده ها با آزمون های آماری تحلیل واریانس و تی مستقل در سطح معنی داری کمتر از ۰۵/۰ آنالیز شدند. یافته­ها: افزایش غلظت استراحتی هورمون رشد (۰۰۱/۰=P)، IGF-I (۰۰۱/۰=P) و پاسخ تستوسترون (۰۰۱/۰=P) سرمی پس از پروتکل تحقیق معنی داری بود. همچنین، تنها افزایش GH استراحتی در گروه BFR به طور معنی داری بیشتر از گروه NBFR بود (۰۴/۰p <). با این حال، تمرین مقاومتی با (۱۱/۰=P) و بدون BFR (۵۳/۰=P) باعث تغییر معنی داری در غلظت کورتیزول نشد. نتیجه گیری: به نظر می رسد احتمالا تمرینات مقاومتی با BFR طی دوره میانسالی روش مناسبی برای به تعویق انداختن آثار نامطلوب ناشی افزایش سن بر عوامل هورمونی آنابولیک است.

کلیدواژه ها:

تمرین مقاومتی ، محدودیت جریان خون ، میانسالی ، هورمون های آنابولیک ، هورمون های کاتابولیک