مدیریت ریسک خشکسالی در مصرف آب شهری مشهد

حرکت از مدیریت بحران به مدیریت ریسک امری ضروری است و اقدامات پیشگیرانه برای کاهش ریسک خشکسالی در بلندمدت می توانند به شناسایی مشکلات مربوط به تخریب محیط زیست و درک بهتر اثرات تغییر اقلیم و نحوه برخورد با آنها کمک نمایند. بنابراین راه برون رفت از بحران کنونی آب در شهر مشهد باید با رویکرد به سیاست های توسعه پایدار مبتنی بر مدیریت ریسک انتخاب شود. پژوهش حاضر، به بیان بخشی از نتایج طرح پژوهشی در خصوص ارائه راهکارهای اجرایی بهینه سازی مصرف شهری در جهت مدیریت ریسک با خشکسالی، و اولویت بندی این راهکارها با استفاده از تکنیک تحلیل سلسله مراتبی و الگوریتم تاپسیس می پردازد. در این راستا راهکارهای پیشنهادی مدیریت ریسک خشکسالی شامل پنج دسته اصلی راهکارهای نهادی و زیرساختی، فنی، قانونی، اجتماعی و فرهنگی و آموزشی موردبررسی قرار گرفت. پس از انجام تحلیل ها، ضمن تاکید بر یکسانی نتایج تحلیل سلسله مراتبی و الگوریتم تاپسیس، اجرای راهکارهای مدیریت ریسک خشکسالی ارائه شده در کوتاه مدت، میان مدت و بلندمدت، به ترتیب اولویت به راهکارهای «آموزشی»، «نهادی و زیرساختی»، «فنی» ، «اجتماعی و فرهنگی» و «قانونی» اختصاص داده می شود. با توجه به اینکه کارشناسان آموزش را مهم ترین اولویت و در جایگاه بالاتر از راهکارهای فنی دانسته اند، به نظر می رسد توجه به سیاست های آموزشی خصوصا آموزش کودکان و بانوان در کنار اصلاح زیرساخت ها و مسائل فنی می تواند نقش موثری در مصرف بهینه منابع آب داشته باشد. همچنین با توجه به اینکه راهکارهای قانونی در جایگاه انتهایی قرارگرفته، بهتر است اجرای راهکارهای مدیریت ریسک خشکسالی مردم محور و بدون دخالت مستقیم دولت باشد

کلیدواژه ها:

الگوریتم تاپسیس ، تحلیل سلسله مراتبی ، مدیریت ریسک ، مصرف آب شهری.