بررسی کیفیت آب مصرفی مرغداری های شهرستان نورآباد استان فارس و مناطق روستایی مجاور

کیفیت آب آشامیدنی، یکی از مهم­ترین عواملی است که می­­تواند بر عملکرد جوجه های پرورشی اثرگذار باشد. مطالعه حاضر به هدف بررسی رایج­ترین عوامل موثر بر کیفیت آب مرغداری­ها می­پردازد. این مطالعه به روش مقطعی بر روی آب مصرفی مرغداری های شهرستان نورآباد استان فارس و روستاهای مجاور آن در سه ماهه دوم سال ۱۳۹۹ و از آب ۳۰ مرغداری با سه بار تکرار انجام شد. نمونه های جمع آوری شده در ظروف پلاستیکی بلافاصله مورد آزمایش pH قرار گرفتند و برای سایر آزمایشات در دمای معمولی به آزمایشگاه منتقل شدند. بیشترین میزان سختی کل (ppm ۵۲/۱۱۶۹±۰)، کلسیم (ppm ۰۵۷/۵۸۳±)، میزان کل مواد جامد محلول (ppm ۵/۱۳۹۸±۱)، سدیم (ppm ۵۷/۲۵۹±۰) و کلر (ppm ۰۰/۱/۴۰۳±) متعلق به آب منطقه باجگاه بود. در روستای تل­کهنه منیزیم آب (ppm ۵۵/۲۸۹±۰) به میزان قابل توجهی بیش از سایر مناطق بود. pH آب شهرستان نورآباد کمتر از سایر مناطق و در حدود خنثی (۰۲۰/۰±۱۵/۷) بود. از نظر سختی کل آب روستای دم قنات برای آشامیدن طیور و مرغداری­ها مناسب­تر از سایر مناطق و میزان کل مواد جامد محلول آب هر ۹ منطقه مورد ارزیابی مناسب تشخیص داده شد. در روستاهای دم قنات و عرب­خلیفه سفلی کلسیم آب از وضعیت مناسب­تری برخوردار بود. در روستاهای مال محمود، فهلیان و تل کهنه منیزیم آب بیش از حد آستانه برای ماکیان بود. روستای گازرگاه دارای مناسب­ترین وضعیت کلر آب بود. در تمام مناطق به غیر از روستای کل­گاه سدیم آب بیش از ppm ۵۰ بود. مقادیر pH کمتر از ۳/۶ موجب کاهش بازدهی و عملکرد ماکیان می­گردد. در هیچ یک از مناطق مورد ارزیابی pH آب از ۳/۶ کمتر نبود. نتایج مطالعه حاضر بیانگر کیفیت نامطلوب آب شهرستان نورآباد است که از طریق راهکارهایی مانند استفاده از ترکیبات اسیدی جهت زدودن رسوبات و تنظیم pH آب و همچنین استفاده از ارتوفسفات ها جهت سختی گیری آب توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

سختی آب ، کلر ، کیفیت آب ، مرغداری