ارائه مدل بهینه جهت بهبود ایمنی راه ها (مطالعه موردی :راه های استان تهران)

در این مقاله یک سیستم مدیریت ایمنی ترافیک (TSMS)، برای ارتقای ایمنی در راه ارائه شده است. (TSMS) یک فراینداستراتژیک و سیستماتیک برای ارتقاء ایمنی شبکه راه هاست. هنگامی که بودجه محدود است، شناسایی بهترین ترکیب از پروژه هایارتقای ایمنی برای دستیابی به بیشترین منافع در جامعه با هدف کاهش تصادف اولویت دارد.عوامل موجود در مدل بهینه سازی مطرحشده شامل: بودجه سالانه ایمنی، وضعیت موجود راه ها، طبقه بندی عملکردی راه، پیشینه ی تصادفات، تدابیر ایمنی، هزینه و عواملکاهش تصادف (CRF) در ارتباط با تدابیر ارتقای ایمنی، و متوسط ترافیک روزانه (ADT) ارائه شده است.این مقاله با ارائه مدلی خطیبیانگر آنست، در جایی که شاخص های Ni و Nf&Ii تصادفات پیش بینی شده را نشان می دهد و تصادفات منجر به جرح و فوت درجاده i به ترتیب این یک مشکل بهینه سازی ترکیبی است که یکی باید مجموعه ای از پروژه هایی که ارزش حداقل دارد را انتخاب کنددر حالیکه محدودیت های رضایت بخشی دارد.و در نتیجه مدل ارائه شده می تواند بهترین ترکیب پروژه های ارتقای ایمنی برای افزایشمنافع ایمنی و حداقل تخصیص بودجه را با هدف کاهش فراوانی کلی تصادفات را معرفی کند. روش پیشنهادی درشبکه ی راه های اصلیاستان تهران اجرا شد، اما قابلیت آن را دارد تا به راحتی برای سایر راه های اصلی استان های کشور نیز تعمیم یابد.

کلیدواژه ها:

سیستم مدیریت ایمنی ترافیک ، مدل بهینه سازی ، عامل کاهش تصادفات